"Aptallığın temeli midir kaçmak yoksa aptallık mıdır içindeki meraka kapılmak?"
Bu ses...
Soluk seslerin arasına karışan bu sözlerle vurulmuştum adeta ...
Durdum,hatta donmuştu zaman,
Çınlayan bu sesle kalakalmıştım o an ,
Bir mermi sesi değildi bu...
12 yaşından beridir yanlızlığa mahkumlaşmış biri olarak hislerinin varlığını bile unutmuş sadece hayatla mücadele veren o kızdım ben . Sadece kaçıyorum bir şey bilmeyerek bu boktan dünyanın pisliklerinden kurtulmaya çalışarak. Sahi ne biliyordum ben ?Ne öğrenmiştim bu anlamsız dünyadan ?Buraya gelmemin bana ne katkısı olabilmişti ki ? Koca bir hiçlik .Ne bir amaç edinebilmiş ne de ufacık bir hayal kurabilmiştim. Nereye doğru gittiğimi bile bilmeyerek koşuyordum. Kurtulmak belki sadece bir umut olabilmişti benim için.Gerçi neyine umut bağlıyordum ki bu sahte dünyanın .Her şey bir yalan olmuştu ve her şey yalan geliyordu artık .
Ne saçmalıktı ama ? Bu dünya için kaçmak tek yabildiği bir eylem olan bir kızın burada mücadele vermesi... Diğerleri gibi gülümsemeyi öğrenememiş bir kızdan ne beklenebilirdi ki? Diğerlerinin sahip olduğu gibi normal bir aileye bile sahip değilken neyi öğrebilirdim ki? Sevgiyi ?Huzuru ? Saçmaydı her şey, çok saçma...
Süzülen ufak damlalar havanın kararmaya başlamasını bekler gibi akıyordu tüm sokağa, tüm vücuduma... Ne hissedebiliyor ne de düşünebiliyordum .Tek bir şey bile bilmeyerek dans ediyordum ufak damlalar eşliğinde bu boş olan sokakta.
Tabiki de şaka yapıyorum. Öyle hayal ediyor diyebilirim. Hissizleşen bedenim tek elini bile kaldıracak halde değildi. Kapalı kapşonumun sweatinin ceplerine soktuğum ellerimin donan parmakları dışarı çıkmaya pek niyetli değillerdi. Karanlık sokakağın kulağımdaki müzikle uyumu beni etkilerinde bırakmıştı sadece.
Bir süre sonra gözlerimi kapattım. Başımı kaldırarak ıslanmak nedir bilmeyerek gökyüzüne yönelttim yüzümü. Damlaların yüzümdeki etkisi ufak bir rahatsızlık verse de bunu umursamadım .Nefes almaya çalışıyordum aynı deniz altında kalan tüpsüz dalgıçlar gibi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sarı sokak lambaları yüzümü aydınlatırken ayağıma sürtünen şeyle gözlerimi araladım.
"Yalnız kalmak istiyorum anladın mı beni rahat bırak "
Diyerek ilerledim arkamda yavru köpeği bırakarak . Su giren ayakkabılarımın rahatsızlığıyla önümde duran ufak taşa şut çektim. Yeterince canım sıkkındı zaten.
Bir kaç dakika sonrasında köpeğin arkamdan geldiğini fark ederek tekrar durup arkamı döndüm. Durmamın etkisiyle birlikte gözlerimin içine bakan o yavru köpekte duruvermişti hemen.
"Anlamıyor musun bende yemek yok peşime takılmayı bırak !"
Önüme döndüm. Bir de aç bir köpekle uğraşacak halim yoktu. Islak zeminde yavaşça ilerlerken ona söylediğim sözlerim aklıma geldi.
"Senin yanında kalmak istiyorum. Senin suç ortağın olmak istiyorum."
Aklıma düşen bu sözlerim kalbimin acımasına sebep oldu .Durdum. Onun yanında kalmak için ısrar etmiş bir köpek gibi peşine takılmıştım. Ne eziktim ama ?Ne bekliyordum ki boynuma tasmamı takarak yanında gezdirmesini falan mı ?Cidden koca bir aptalın tekiyim .
