"Aptallığın temeli midir kaçmak yoksa aptallık mıdır içindeki meraka kapılmak?"
Bu ses...
Soluk seslerin arasına karışan bu sözlerle vurulmuştum adeta ...
Durdum,hatta donmuştu zaman,
Çınlayan bu sesle kalakalmıştım o an ,
Bir mermi sesi değildi bu...
Anlamayarak uçuşan saçlarımla birlikte ona döndüm. Elinde ki sigarasından çıkan duman rüzgara karışıp yok oluyordu. O ise gözlerini bile kırpmadan ışıl ışıl parlayan şehri seyrediyordu.
"Neden bahsediyorsun?"
"Diyorum ki gerçekten boka batmışsın. Başın belada"
"Yaa öyle mi bilmiyordum söylediğin iyi oldu."
"Ya kızım sen hep böyle misin ?"
"Nasılım?"
"APTAL!"
Güldü.
Tekrar o kelimee .... Sıktığım yumruğumu yüzüne geçirmek üzere savurduğumda dengemin kontrolünü son anda rüzgara karışmasına bir saniye kala Kerem' e tutunarak kurtarmıştım. Ona yapışan tüm bedenim titremesini durduramıyordu bir türlü . Parmaklarım tutunduğu sweatini çekiştirirken korkunun etkisiyle kapanmış olan gözlerimi tüm gücümle sıkıyordum. Çok yakındık .Fazla yakın...
"Korkma düşmüyoruz."
Sarılan kollarımla birlikte açılan gözlerimi ona çevirdim. Gözlerimin tam içine bakarak gülümsüyordu. Boynunda olan kollarımı fark edip hızlıca geri çektim kendimi. Popomu sürterek ellerimle tüm bedenimi bir daha macera yaşamamak üzere geri çekerek ayağı kalktım. Tozlanan ellerimi birbirine vurarak temizlediğimde,.
"Sanırım daha yenemedim korkumu. Bugünlük bu kadar aksiyon yeter .Ben gidiyorum."
Çantamın yanına yatmış olan küçük köpeği de severek kapmış olduğum çantamı sırtıma asıp hızlıca merdivenlerden aşağı inmeye başladım. Arkamdan beni durdurmaya çalışan Kerem' in seslerini aldırmadan buradan uzaklaşmak istiyordum. Kızaran yanaklarım soğuk havanın çarpması etkisiyle renk değiştirirken neredeyse uçarak iniyordum. Yağmur damlalarından kurtulmak için kapüşonumu kapattıp ellerimi çantamın askılarından sıkarak inşaattan çıkmayı başardım. Bir süre sonra yürüyen ayaklarım koşmaya başladıklarında çamurlanan ayakkabılarımla birlikte uzaklaşırken yukarıdan bağıran Kerem'in sesini duydum.
"Bekliyeceğim!!"
Durdum. Yankılanan sesini dinledim.
"Başarmanı!!!"
Sesi gecenin karanlığına karışıp yok olurken kapalı kapşonumun ardından gülümsedim.Buna inanmalıydım...
