MAHKUM(Arafta Kalmış Aşklar.)

12.

Gam,hasret,acı,keder hepsi misafirdir,her misafir elbet birgün evine gider...

Yazar dann....

Bindiği taksi şirkete dolu yol arırken gen kadın düşünüyordu. Neler yaşamıştı böyle. Bir yanı buruk bir yanı acı içerisinde karma karışık. Düşünüyor düşünüyor ama hiçbir şekilde içinde olduğu durumdan çıkamıyor. Bir zamanlar Boran'a olan öfkeli yanı susmuştu. Önceleri gece gündüz konuşup Boran'ı kötüleyen o ses susmuştu. Çünkü kötününde kötüsünü görmüştü. Bunlardan biride hiç şüphesiz sevdiği adamdı. Ona hakaretker yağdırmıştı. Ama kızmıyordu İdil. Kızmaya hakkının olmadığını düşünüyordu. Elinde avucunda kalan tek şey kırgınlık ve hiçlikti. Duran taksiye parasını verip şirkete doğru yürüdü. Babasının bugün önemli bir toplantısı vardı. Evde bir dosya unuttuğunu söyleyince götürmek üzere sirkte gitmişti. Normalde bu gibi işleri söför hallederdi ama bugün izin günüydü. Bugün kader İdil'e oyununu hazırlamış yolunu çizdirecekti belliki. Babasının odasına girip dosyayı verdi. Babası toplantıya gec kaldığı için dosyayı alır almaz toplantıya girmişti. Daha fazla kalmanın manasız olduğunu düşünen İdil gitmek için babasının odasından çıktığı vakit Asaf'ın bir kızı kolundan tutarak odasına soktuğunu gördü. Hakkı olmadığını düşünsede kıskançlığına mani olamıyordu. Ben kimin ki dedi içinden kimin ki onu kıskanacağım.

-Ya o kız sevgilisi ise.

Diye konuştu kendi kendisiyle. Dayanmazdı. Bir zamanlar onu seven saçlarına değen ellerin başkasını sevmesine katlanmazdı. Titreyen bedenini Asaf'ın odasın akadar sürükledi. Aralık kapıdan görüyordu onları. Korkuyordu. Asaf'ın kızı öpüyorken görmekten korkuyordu. Ama tam tersi oldu. Asaf ve adını dahi bilmediği esmer kız kavaga ediyorlardı. Kulak veremeden duramadı İdil.

-Ecrin sana kaç defa dedim olur olmaz gelme şirkte biri görecek diye.

-Ama çok özledim seni Asaf kaç gündür uğramıyorsun.

Kalbi acıyordu İdil'in gitmek istiyordu. Ama ayakları burda kalmaya inat ediyordu.

-Ecrin kendine gel kocan değilim senin yada sevgilin ona göre davran.

-Asaf iki yıldır beraberiz sencede bunun adını koyma vakti gelmedi mi?

İki yıl. Bu sözler İdil'in beynine sıkılan kurşun gibidi. Sevdigi adam megerse onu iki yıldır aldatıyormuş.
Daha fazla dayanamayıp kendini dışarı attı. İçindeki acıyı dindiremiyordu. Hava kendini yavaş yavaş bozarken İdil ağlaya ağlaya sokaklarda ilerliyordu.  Aklına gelen tek şey deymezmiş meğerdi.

.
Candan Erçetin.

Ben ne çok hata yapmışım meğer.

Gözüm kapalı bakmışım meğer.

Yıllar geçmiş ben saymışım meğer.

Dostum sanıp aldanmışım meğer.

Yıllarca sürer sanmışım meğer.

Boşa kalbimi açmışım meğer.

Vakit kaybıydı diyemem amma...

Sen hiç dostum olmamısın meğer.

Olsun varsın  pişman değilim.

Biraz üzüldüm hepsi buuuuu.

Ağlamam artık gidenlere.

Ağlamam artık bitenlere.

Ağlamam artık üzenlere.