MAHKUM(Arafta Kalmış Aşklar.)

8.

Hani söz vermiştin ya bana yaralarımı saracaktın...ya benim yaram sensen sarabilir misin kendini?

İdil denn...

Oturuduğum yerden kalkıp gitmeye çalıştığımda kolumdan tuttu beni.

-Onun senin yanında işi ne İdil! Kimdi o pezevenk.

-Herkesi kendinle karıştırma!

-İdil sabrımı sınama!

-Kimsin sen! Kimsin! Senin haddine mi benim hayatıma karışmak.

Kolumdan tuttugu gibi beni sürüklemeye başladı. Etrafta bize bakan insanları umursamadan.

-Bırak beni bağırırım.

-İstediğini yap özgürsün.

-Bırak beni! Bırakk!!

Benim inadıma daha fazla sürüklüyordu. En sonunda arabasının önüne getirmisti. Kapısını açıp beni zorla içine soktu. Sürücü koltuğuna gecip arabayı sürmeye başladı.

-Nereye götürüyorsun beni!

-Sus!

-Senin bana sus demeye hakkın yok. Durdur arabayı inmek istiyorum seninle aynı havayı solumak istemiyorum.

Hem son sürat araba kullanıyor hemde benimle konusuyordu.

-Ahaha kusura bakmayın İdil hanım ama üzgünüm bu isteğin hiçbir zaman olmayacak!

Suninirle torpidoya yumruk attım.

-Nefret ediyorum senden! Nefret ediyorum.!

-Biliyorum.

Arabayı ağaçlık bir yere getirmişti. Ormana benziyordu. Bana döndü.

-Konus şimdi!

-Ne konusayım ne istiyorsun?

-Az önce bas bas bağırıyordun şimdi neden sustun?

-Benden uzak dur Boran yeter artık ne istiyorsun benden?

-Seni! Seni istiyorum! Seni! Seni!! Seniii!!!!

-Ben istemiyorum seni. Ben nefret ediyorum senden.

-İdil.

Elimi tutmaya çalıştı öfkeyle geri çektim.

-Dokunma bana!

-Tamam tamam sakin ol!

-Ne sakini ya ne sakininden basediyorsun sen!

Sinir ile saçlarımı yolmaya başladım.

-Yeter artık. Yetmedimi benden aldıkların bana yasattıkların.

Saçlarıma geçirdiğim ellerimi tutmaya çalıştıkça ben daha direniyordum. En sonunda sıkıca sarılmıştı bana. Kıpırdayamıyordum. Başını boyunma gömdü.

-Ağlama,aglma lütfen. Yapma bunu yapma.

Ben direndikce o daha sıkı sarılıyordu.

-Bırak beni uzaka dur benden yalvarıyorum lütfen!

Hickırıklarımın arasında konuşmaya çalışıyordum.

-Yapamıyorum İdil yapamıyorum. Yapabilsem yapardım yapamıyorum.

Sesindeki acı kendini belli ediyordu ama  benim acımın yanında bir hiçti.

-Aldın benden! Hayatımı,ömrümü,gençligimi,sevdamı,bedenimi aldın benden yok ettin beni.