MAHKUM(Arafta Kalmış Aşklar.)

17.

Nesin sen yar,başıma bela mı? Dedime deva mı?

Yazar dan...

Yıkık dökük bir adam. İçi paranparça. Aldığı nefes içini yakıyor.  yok.Hiçbir şekilde ilerleyemiyor hayatta.

Yine kendini İdil'in evinin önünde bulmuştu. Gecenin bir yarısı olmustu. Herkes uyuyordu. Elindeki telefonu alıp aradı İdil'i.

-Alo.

Uykulu bir ses karşıladı onu.

-Sizin evin ordayım merdivenle senin balkonuna çıkayım mı?

-Boran.

-Benim.

-Birşey mi oldu?

-Oldu.

-Ne oldu?

-Annem öldü.

İdil'in uyku sersemliği aniden yok oldu.

-Anlamadım.

-Geleyim mi İdil.

-Tamam.

İdil hemen odasının kapısını kilitledi. Ardından odasının penceresini açtı. Birkaç dakika sonra Boran merdivenlerden tırmanarak içeri girdi. Pencereyi kapattı İdil. Şaşkın gözlerle Boran'a bakıyordu ki Boran aniden ona sarılıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. İdil de ona sıkıca sarıldı. Uzun bir süre öyle kaldılar. Sonrasında yere oturdular. Boran başını İdil'in dizine koydu. İdil ise saçlarını okşadı. Ağlaya ağlaya anlattı Boran annesine olanları.

-Çok acizim degil mi İdil. Sürekli ağlıyorum. Ama birtek senin yanında dökülüyor bu yaşlar.

-Acizlik mi? Olur mu öyle şey. Ağlamak var olmak demek.

-Şimdi ne olacak?

-Yola devam edeceksin. Yarın beraber annenin mezarına gideriz. Sonra istersen kardeşine gideriz.

İdil in dizinden başını kaldırdı.

-Gelir misin benimle?

-Elbette gelirim.

Öyle kaldılar o gece. Boran uzun uzun yas tuttu. İdil saçlarını okşadı. Sabaha karşı uykuya daldılar.

-İdil. Kızım uyan hadi..bu kapıda neden kapalı.

İdil aniden irkilerek uyandı. Aniden ayağa kalkınca Boran'ın kafası sert parkeye vurdu.

-Ahh.

-Şşş annem gelmis.

Dedi İdil fısıldayarak.

-Kızım niye kapalı bu kapı.

-Giyiniyorum anne ondan dur açacağım.

İdil panik içinde bir o yana bir bu yana gidiyordu.

-Ne olucak şimdi ne olucak!!

-Şs sakin ol? Ben merdivenlerden aşağı ineceğim. Ordan dışarı çıkar arabada seni beklerim.

-Gündüz olmus Boran nasıl çıkacan acaba sen?

-Bulurum bir yolunu sen endişe etme.

Boran pencereyi açmış tam inecekti ki İdil'e döndü.

-İdil.

-Ne! Ne oldu.

-Merdiven yok.

-Ne!

Aniden bağırması ile annesi sesini duydu.