SAYE' M

" Yani bu his hoşlanmanın ötesindeydi."

SAYE'DEN

   Eve geldigimizde Arat arabadan inip benim kapımı açtı. Beni yine kucağına alarak diğer eliyle de kapıyı açtı. Beni yatak odasına götürüp yatağa indirdi.

Saye_ Gerçekten burda kalmak zorunda mısın?

Arat_ Yoo. Istersen sen benim evimde kalırsın.

Gözlerimi devirdim.

Saye_ Peki ne kadar kalacaksın?

Arat_ Belli olmaz. Belki 1 hafta belki 1 ay.

Gözlerimi kocaman açıp ona baktım.

Saye_ Yuhh. 1 ay mı hayatta izin vermem 1 hafta, başka yok.

Bana bakıp çarpıkça sırıttı. Sonra da mutfağa geçti.

Arat_ Kahve yapıcam içer misin?

Hah. Kendi evi sanki. Ukala

Saye_ Istemez kalsın.

Kahvesini içip dışarı çıktı. Daha sonra araba sesi geldi ve kesildi. Yatağımdan yavaşça dogruldum. Yaram henüz iyileşmemişti. Arada bir sancılanıyordu. Mutfağa gidip bir bardak su doldurdum. Sonra tekrar yatak odasına gelip komodinin üzerinde olan ilaç poşetimi elime aldı...bir ses mi geldi. Elimdeki ilaç poşeti yere döküldü. Yutkundum. Galiba birileri kapıyı zorluyor. Hemen telefonumu aradım. Kapı açıldı. Allah'ım çok korkuyorum lütfen yardım et. Ayak seslerini duyabiliyordum. Yavaş hareket ediyordu. Galiba buraya doğru geliyor. Kapının koluna elini attı. Çığlık atıp gözlerimi kapadım.

ARAT ' TAN

     Yolun yarısına geldiğimde evin anahtarını ilaç poşetine koyduğumu hatırlayıp U dönüşü yaptım. Eve geldiğimde zaten anahtarı almıştım. Saye uyuyodur diye yavaşça kapıyı açıp sessiz adımlarla içeriye girdim. Anahtarı almak için yavaşça kapıyı açtım. Saye birden çığlık attı. Ve ağlamaya başladı. Galiba beni beklemiyordu.

Arat_ Tamam...tamam sakin ol.

Hemen bana sarıldı.

Arat_ Tamam..ben burdayım.

Ama o beni dinlemiyordu. Sadece ağlıyordu. Boşlukta kalan ellerimi beline sardım. Elimi saçlarına götürdüm.

Arat_ Şşş. Tamam ağlama.

Sakinleşene kadar ağladı. Sonra da benden ayrıldı.

Saye_ Neden seslenmiyorsun haa! Ne kadar korktuğumu biliyor musun sen!
Elini göğsüne bastırdı.

Saye_ Aaahh.

Galiba yarası acımıştı.

Arat_ Iyi misin? Gel otur şöyle.

Hemen onu yatağa oturttum.

Arat_ İlacın nerde?

Aceleyle ilaçlarını aradım. Parmağıyla yere düşen ilaçlarını işaret etti. Galiba ben gelirken korkmuş ve ilaçları yere düşürmüştü. Hemen ilaçları alıp ona verdim. Daha sonra da uzanmasına yardım ettim. Gitmek için hareket ettiğimde kolumdan tuttu.

Saye_ Gitmesen olmaz mı? 

Ciddi bir şekilde...

Arat_ Olmaz. Kıyafetlerimi alıcam.

Saye_ Burak'ın bir kaç kıyafeti var. Şimdilik onlarla yetinsen.

Birde sevgilisinin kıyafetlerini giymemi söylüyor. Elimi cebime atıp telefonumu çıkardım.

Mehmet aranıyor...

Mehmet_ Efendim kardeşim.

Arat_ Aga bana bir kaç kıyafet getirebilir misin? Saye'nin evindeyim.
Mehmet_ Abi getiririm getirmesine de sen o kızın evinde mi kalıcaksın?

Arat_ Aynen kardeşim. Sen kıyafetleri getir sonra konuşuruz biz.

O sırada Saye beni izliyordu. Telefonu kapattıktan sonra mutfağa gitmek için hareket ettim ki Saye kolundan tuttu.

Arat_ Dibinde mi beklim gitmiyorum işte.

Sesim biraz yüksek çıkmıştı.

Saye_ En azından uyuyana kadar burda kalsan.

Derin bir nefes aldıktan sonra yanına gelip oturdum. Gülümseyip gözlerini kapadı. Bi süre sonra uyuyakaldı. Ona biraz daha yaklaşıp onu izledim. Gerçekten çok güzeldi...Elimle yanağını okşadım. Elleri battaniyenin dışında kalmıştı. Uzanıp battaniyeyi üzerine çekerken elimden tuttu. Hemen ona baktım ama hala uyuyordu. Yana dönüp kolumu daha sıkı tuttu. Aslında hoşuma gitti. Başta elimi çekmeye çalışsam da sonradan bıraksın istemedim. Ben galiba ondan sadece hoşlanmıyordum. Yani bu his hoşlanmanın ötesindeydi. Evet ben de ne kadar hızlı olduğunun farkındayım ama onda beni kendine çeken bir şey vardı. Her ne kadar bana göstereceği şeyi bahane etsem de onu görmek hoşuma gidiyordu. Ama galiba bu tek taraflıydı. Sonuçta onun sevgilisi vardı değil mi? Evet evet sacmaliyorum ben. Yavaşça elimi ondan kurtardım. Mutfağa gidip bir bardak su içtim. Bu düşünceleri kafamdan atmalıydım. Birden kapı zili çaldı. Saye uyanmasın diye hemen kapıyı açtım.

Mehmet_ Abi bunlar kıyafetlerin.

Uzattığı çantayı aldım.

Mehmet_ Aga ben anlamadım sen niye burda kalıyorsun?

Çantayı içeriye bırakıp kapıyı hafif aralık bırakarak dışarı çıktım.

Arat_ Hastaneye onu öldürmeye geldiler görmedin mi?

Mehmet_ Ee yani.

Arat_ Yanisi mi var Mehmet yani..o beni Ihtiyar'a götürecek tek kişi. Bu yüzden onu korumak zorundayım.

Mehmet_ Aga deseydin evin etrafını adamlarla doldururdum. Senin burda kalmana gerek yok ki. Aga sen bu kızı...

Arat_ Saçma saçma konuşma Mehmet! O kız bana lazım bunun başka bir nedeni yok anladın mı! Başka bir şey yoksa gidebilirsin.

Mehmet_  Yok aga. Görüşürüz.

Iceriye girip kapıyı kapattım.