Sana Gül Bahçesi Vaad Ediyorum

7. Bölüm

Canlarımhepinize merhaba. Multi çok hoş değil mi? Bence öyle. Sessiz bir yere geçin ve okumaya başlayın. ♡

7. Bölüm. Tehtid

💜

Gözlerime güneş ışığı değmesiyle araladım. Hiç bu kadar güzel uyuduğumu hatırlamıyorum.
"Günaydın aklımdaki kadın."
"Günaydın aklımdaki adam."
Barın yatakta oturmuş beni izliyordu.
"Öyle bakma. Yeni uyandım çirkinim."

"Çirkinsen de benim çirkinimsin"
"İnsan bi güzelsin der" gözlerimi devirdim.
"Hiç iyi uyamadın değil mi?"
"Hayır. Tam tersi. Uzun zamandan sonra iyi uyudum."
"Sürekli sayıkladın Zeynep."
"Ne? Ben mi? Hatırlamıyorum."

"Okula gidicez bu gün."
"Biz gider gitmez atılıcaz. Bir haftadır yokuz."
"Merak etme hallettim ben çoktan."
"Ciddi misin? Fakat Barın okula sivil gidemeyiz. Bizim kıyafetlere ne oldu bilmiyorum. Kalktığımda gelinlikleydim."

"Sakın bir daha bu olaydan bahsetme. Başka birisinin sana dokunduğunu düşünmek beni deli ediyor. Formalarınız da salonda. Sivil gitmeyeceksin yani"
Bu kadar ince düşünceli biri daha görmedim desem yalan söylemem.
"Öyle bakma. Ben de biliyorum çok mükemmel olduğumu ama böyle bakarsan öperim."

Gene başladık. Ayağa kalktım.
"Gidiyorum ben. Sen mükemmel kendinle baş başa kal."
"Bak sen. Gelmiyim yanına"
Gülmeye başladım.
"Gel. Ne yapıcaksın."
"Bilmek ister misin? İlk severim seni, sonra öperim..."
"Tamam tamam. Daha fazla utanmadan gidiyorum ben."

Salona geçtim. Her seferinde beni utandırmazsa olmaz değil mi? Ne yapıcam ben bununla?

Bernayla Can telefondan futbol oynuyorlardı. Daha doğrusu Berna oynuyor Can ona öğretiyordu.
"Gool"
"İşte benim ruh eşim olacak kız. Hemen öğrendi"
Benim geldiğimi fark etmemişlerdi bile.

"Sabah sabah oynadığınız oyuna bak."
Sözümle beraber ikisi birden bana döndü.
"Ne yani Barınla sen gibi başka şeyler mi yapsaydık?"
Koluna yumruk geçirdim.
"Off. Acıdı."
"Can şakanın sınırı var."

"Meleğim iyi uyudun mu?" Bernaya döndüm.
"Evet bitanem. Ama Barın sürekli sayıkladığımı söylüyor."
"Evet sürekli sayıkladın. Artık o kadar korkmuşsun ve terlemişsin ki Barın telaştan ölecekti. Gece gece beni uykumdan uyandırdı."

"Can sen ciddi olamazsın."
"Kızım ciddiyim. Sabaha kadar başında bekledi. Yani tamam o bekliyor da. Beni niye uyandırıyor. Güzellik uykumdan."
Canı uyandıracak kadar telaş yaptığına göre, beni gerçekten çok önemsiyordu.

"Berna hadi üzerimizi değiştirelim."
"Tamam. Neredeyse kalem tutmayı unuttum." Gülmeye başladım.
"Abart." Omuzunu silkti.

Üzerimizi değiştirdikten sonra dışarı çıktık. Şimdi Barının arabasında okula gidiyorduk.
"Okulu sevmeyen tek ben olamam."
Can ilk defa haklı birşey söylemişti.
"Yanlız değilsin."
"Bir an önce hayallerime ulaşmak istiyorum. Şu yaşımda dünyayı gezmem gerekirken okula gidiyorum."

"Abi biz senin annen baban mıyız? Git onlara anlat derdini."
"Aşkitiponçikellam. Beni üzme"
"Sikerim aşkını Can." Gülmeye başladık.
"Barına neden böyle bir isim takma gereği duydun?"
"Çünkü Berna, Barın çok ponçik. Benim de aşkım. İkisinin birleşiminde güzel bir şey çıktı."
"Böyle giderse seni gay sanıcaklar Can. Ama ben sana bakmam. Benim sevdiğim var." Arabanın dikiz aynasından bana baktı.

"Seni benim elimden alacak kız da kim? Zeynepse karışmam. Başkasıysa bilemem."
"Bilmem. Zeynep sence kim benim sevdiğim kız."
Omuz silktim. "Sen söylemezsen nereden bilelim?" Cevap vermedi. Sessizlik kapladı etrafı. Ama sessizliği bozan yine Can oldu.