Çok erken gelen bir bölüm biraz kısa ama olsun ❤ Yorumlar ve yıldızları bol bol atın sizi seviyorum 🐻İYİ OKUMALAR 🐣❤
" Kapı çalıyor " dedim meraklı bir ses tonu ile " kimseyi beklemiyorduk " dedi Asilin ayağa kalkması ile herkes bunu bekliyormuş gibi ayağa kalktı hepimiz kapıya doğru ilerledik kapıyı Asil açtı açtığında gördüğüm kişi ile dona kaldım Baran yiğit benim abim olan o ne alakaydı ki ?
" Asil " dedi abim Asilde şaşkınlıkla abime bakıp " Baran " dedi ve ikisi biranda birbirine sarıldı aniden Ebrar ile birbirimize bakıp gözlerimizi pörtlettik neler oluyordu şuan burada kafayı yememe ramak kalmıştı.
Asil ve Baran abim nerede tanışıyordu ? Babam böyle pasta yapmayı nereden öğrenmişti?
Onların hasret gidermesini izlerken " Barış yok mu ? " dien Eylül'e şaşkınlıkla çevirdim gözlerimi anlamadım ne Barışı? Hangi Barış hani şu Barış sancar olan ? Hani benim şu yıllardır ayılıp bayılıp bittigim Barış yok canım o değildir bir yanlış anlaşılma olmasın!
" O görmüş sizi aslında bana da o dedi emin olamadım ama dedi bende dedim bizim binaya taşınacak birileri vardı acaba onlar mı falan siz çıktınız çok sevindim nasıl tesadüf bu " dedi Asili kolunun altına alarak Ebrar'a caktırmadan baktım sinirden tırnaklarını yiyip ayağıyla ritim yapıyordu .
Herşeyi boşverin Eylül'ün Barışı tanımasına şaşırdım çok saçmaydı oldukça saçma ve sinir bozucu .
" Aaa bizim kızlar da buradaymış " dedi abim olacak adam bizi sonunda fark etmişti demek Ebrarla bana bakan bir kişinin korkuyla kaçması çok normal bir durumdu bu şartlar altında çünkü ikimizde patlamaya hazır birer bombaydık.
" Aynı binadayız demek bu aşırı iyi oldu " dedi Asil
Bana sempatik geldiğini düşündüğüm üç kızda artık korkunç birer yaratık gibi geliyordu. Hayır bende şans olsa zaten Leyla yiğit olmazdım ! 3 tane abim olmazdı.
" Abi ! Siz nereden tanışıyorsunuz?" dedim sakin tutmaya çalıştığım ses tonumla
" Okuldan biz aynı fakültedeyiz arkadaş ortamımız aynı sayılır. " dedi Eyvallah abicim senin ortam aynı da Barış ne alaka ben orayı kaçırdım .
" Barışı da çağırsana Baran " dien Eylüle baktım ulan kaşarlığa bak sen Barışı da çağır nasıl dersin seni yolmaz mıyım ben ?
" Biz gidiyoruz " dedi Ebrar ve başka hiçbirşey demeden beni de kolumdan sürükleyerek hemen kendi evlerine soktu .
" Leyla sıçtık ! " dedi ve yere çöktü bende yanına çöktüm .
Eylül ve Barış ne yaşamıştı ki ? Bu kız neden durmadan onu soruyordu birde oda yetmezmiş gibi çağırıyordu şimdi düşüp bayılacagım .
Kafamda tüm listeleri göz gezdirdim bu üc kıza dair neden hiçbirşey bilmiyordum . Barış normalde çok kızı takip etmezdi ama böyle Eylül meylül ismine hiç denk gelmemiştim .
Sinirle telefonumu cebimden çıkardım ve mesaj kutusuna girdim.
" Ara sokağa gel 15 dk oradayım " yazıp gönderdim.
" Ebrar ben Barıştan herşeyi öğrenmeye gidiyorum kalk sende toparla kendini o üç kız kim allah aşkına? Bir kere siz öpüştünüz yarı nikahlı falan sayılırsınız sakin bunu unutma ." Dedim ve yanağına bir öpücük koyup evden çıktım. Yaktım çıranı Barış !
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Neşe Mahallesi #Wattys2020
Teen FictionBirgün bana " Benim olmayan ufak kız kardeşimsin " demişti o gün ona ilk defa çok sinirlenmiştim ve kalbine vurup " Ama ben sana aşığım" demiştim 7 yaşında falandım galiba belki daha küçük oda bunu duyup gülmeye başlamıştı. O gülünce ben daha ço...