Limerence: Untold Story Of Tears (BS2)

kabanata 17

"Khaning. Ikaw na yung susunod na mag peperform!" I sigh as I heard Layre shout.

I look at her by the mirror, in front of me. Pinagmasdan ang ang kunot noong si Layre na nakatayo sa likod ko. She's holding the remote for the screen that I will be needed later.

I pout. Napapikit ako nang muling tumunog ang cellphone ko.

"Bakit hindi mo sinasagot?"
Layre asked.

Sinandal ko nalang ang likod ko sa upuan. Hinayaan ko nalang sya lumapit sa cellphone ko. I massage my ankle, bago ko ilagay ang boots ko.

"Goodness khaning! 75 missed call?" Pinagpatuloy ko nalang ang pag-aayos ng boots ko.

I sigh. "Don't answer it."

Inayos ko na ang pag kakaupo ko. I stretch my legs. Nangalay 'yon sa tagal kong nakaupo.

Hindi na muna ako nag vlog. Ni hindi din ako nakipag halubiho sa ibang YouTuber. Hindi ko alam kung bakit. Parang bigla akong nanghina nitong mga nakaraang araw.

Sobrang dami kong iniisip. Hindi nga ako makapag rehearse ng maayos. Kinakabahan ako kung ano ang mangyayre mamaya.

I sigh. Shit. Nagbaba ako ng tingin sa cell phone ko. David call again for 90th time. Hindi ko na napigilan na abutin iyon.

I answered the call without even knowing it.

"Khaning, you okay? Bakit hindi ka sumasagot?" Napapikit ako ng marinig ulit ang boses nya. Puno ng pagaalala 'yon.

Hindi ko alam kung bakit para akong sinampal ng paulit ulit. I have two options to do. hurt him or to hurt Jannilyn. Shit. Pareho silang importante saakin.

I didn't see Jannilyn after David and I back here. Wala akong ideya kung alam nya na ba o hindi.

Natatakot din ako na malaman nya. Baka magalit sya...

"David." I whispered. "I gotta go. Ako na yung mag peperform ih-"

'Yeah. Tinatawag ka na nga.' He laugh.

Kumunot ang noo ko nang mapagtanto ang ingay sa kabilang linya.

"W-where are you?" I ask. Nilingon ko si Layre nang kinalabit nya ako. Sinenyasan nya akong tumayo na.

'Supporting my other half. Can't wait to see you. I won't shout! Don't expect Huh?'

I bite my lip to prevent from smiling. Shit. This guy never failed to make me happy even I couldn't hold him.

"Khaning! Bilisan mo na. Nagsisimula nang tumugtog yung music mo!" napatayo ako sa pagsigaw ni Layre.

Muli kong inilapit ang cellphone ko sa tainga ko. "David. See you soon"

Tinignan ko ang microphone na nakalapag sa lamesa. It's show time. Ramdam ko ang pagkalabog ng dibdib ko nang maglakad na kami ni Layre.

"Do I look good?" Tanong ko kay Layre nang huminto kami sa backstage.

"Khaning, you always look good!" The guy in our back shout. May hawak syang camera.

Kumaway kaway nalang ako sa camera nang itapat nya iyon saakin. He even ask some questions to me. I genuinely smile as I answered those.

"Ericka is really good at designing" Layre commented as she observed my clothes.

Tumango nalang ako. Wala rin akong nasabi nang una kong makita ang damit na ito. Sukat na sukat saakin. Sa sobrang perpekto nahiya akong suotin. Baka hindi ko mabigyan ng hustisya.