Limerence: Untold Story Of Tears (BS2)

Special Chapter 2

Mabilis akong umilag sa tatama sana sa'kin na kaldero. Hawak hawak ko parin ang braso ko na puno ng gasgas at mga pasa.

Alam ko na kahit sinong makakakita sa'kin sa gantong sitwasyon ay kakaawaan ako.

Nilingon ko ang karton na hinihigaan ko. Gabi na, wala paring patid ang pag agos ng dugo mula sa mga galos na tinamo ko.

"I shouldn't mind this one." Mahinang saad ko habang nakatingin sa kalangitan. "If I want to be a soldier, I should learn to be comfortable in this kind of pain."

I press my lips as I close my eyes. Unti-unti na akong nagiging manhid sa sakit. Halos araw-araw ko ba naman nararamdaman ang bagay na ito.

"David! Why are you sleeping there?"

Napamulat ako ng mata nang marinig ko ang boses na 'yon. Agad akong tumayo. Maliwanag na ang paligid, ramdam ko ang lamig ng likod ko. Isang patong lang kasi ng karton ang sapin ko.

"Dammit. I told you, stay at my house." Frustrated na saad ni Clement.

I smirk. "I consider this thing, as part of my training."

Clement rolled his eyes. Hindi ko na inintindi ang sinasabi nya. Nilingon ko ang bahay ng ama ko. Maybe my step siblings were awake.

"Pumapayag ka na nasa labas ka, pumapayag ka na saktan ka nyan." Inis na saad ni Clement. "Tunay na anak ka, David. Mga anak sa labas lang 'yon!"

"They are my sisters." Mariin na saad ko.

Ni minsan ay hindi ko sila trinato ng iba. Simula noong umalis ang ama ko, mas naging grabe ang trato nila saakin.

"Bar tayo?" Clement ask.

Inayos ko ang uniporme ko. Nilingon ko ang labas ng sasakyan ni Clement.

"May part time job pa ako--"

"Pang tatlong trabaho mo na yan ngayong araw! May exam ka pa bukas."

I smirk at Clement. "I can handle more."

"David!"

Napangisi nalang ako bago sya lagpasan. Inayos ko ang pag kakasuot ng apron ko.

"Yes ma'am?" Mahinang saad ko.

Off duty na ako pero mukhang kailangan nila ng tulong.

Nanliit ang mata ko nang bigla nyang tinapon saakin ang tubig. Mag sasalita pa sana ako nang mag tawanan sila.

"Kanina pa ako tumatawag! Bingi ka ba?"

I gulp. "Ngayon ka lang nagsalita." Walang ganang saad ko.

Para namang biglang natauhan ang mga tao sa paligid ng maglakad ako palayo. I want to help her. Mukhang nahihirapan kasi sya kanina.

Damn. Ako pa ang nag mukhang masama.

"I see that." Mariin na saad ni Clement.

Nagkibit balikat nalang ako bago pumasok sa sasakyan nya. Nilingon ko ang labas, hindi ko na ininda ang lamig na dulot ng basa kong damit.

"You should change-"

"I must." Wala sa sariling saad ko habang nakatingin sa bintana. "All of them are just the same."

"I'm talking about clothes." Mahinang saad ni Clement.

I glance at him. "Shut up. Ruizzon!"

"Why?" He laugh. "Look, yung babae na mismo yung lumapit sayo. You should be kind."

Sinamaan ko naman sya ng tingin. I have alot of things to do. Lalo na ngayon, kinuhaan nanaman ni Cynthia ang bank account ko.

"What the hell is your freaking problem!?" Inis na saad ko, bago ko itigil ang motor ko sa gilid ng park.