Limerence: Untold Story Of Tears (BS2)

Kabanata 24

Hindi ako gumalaw sa kinahihigaan ko. Nagising ako sa sinag ng araw na Tumatawid mula sa bintana.

Nilingon ko si David na tulog sa gilid ng kama ko. Ilang beses akong gumising para uminom ng gamot. Nagigising sya tuwing gumagalaw ako. Pag sinasabi kong, okay lang ako. Hindi sya nakikinig. Mabigat na ang mga mata nya. Halatang hindi sya nakakatulog ng maayos nitong mga nakaraang araw. Pero ni isang saglit hindi nya ako pinabayaan.

Hindi ko maiwasang mapangiti ng tumingin ako sa kanya. Parang may humaplos sa puso ko nang makita syang tulog sa gilid ng kama. Halatang Hindi sya komportable doon.

Ilang beses ko syang inalok na tabihan nalang ako, pero ang laging sinasabi nya saakin ay...

"You won't feel comfortable, I know you... I respect you."

I sigh. Dahan-dahan akong tumayo. Napapikit ako ng bunutin ko ang dextrose sa kamay ko. Shit. May dugo na kumala doon. Pinunasan ko na lamang iyon ng bulak bago tuluyang lumabas ng kwarto. Nakaubos na ako ng dalawang ganon. Sabi naman nila Jannilyn, okay na daw na alisin ko iyon.

"A-anong lulutuin ko dito?" I whispered to myself. Nang makarating ako sa kusina.

Napailing nalang ako ng binuksan ko ang refrigerator. Punong puno iyon ng mga rekado, pero hindi ako marunong magluto. Sinubukan kong kunin ang isang tray ng itlog.

Napapikit ako ng indahin ko ang sakit ng kamay ko. Shit. Tinignan ko ulit iyon. May dugo nanaman na dumadaloy doon. Inilapag ko ang tray sa lamesa. Humakbang ako palapit sa sala. Agad kong kinuha ang medicine kit sa may aparador.

"A-ang Aga mo naman magising-" Halos nabitawan ko ang medicine kit sa kamay ko, nang marinig ko ang boses ni David sa likod ko.

"David." Napahawak ako sa dibdib ko. Shit.

"Sorry. Nagulat ba kita?" he sigh.

Kinuha nya ang medicine kit sa kamay ko. Nag baba sya ng tingin sa kamay ko.

"What happened——" Halos mapaatras ako nang Hablutin nya ang kamay ko. "Bakit mo kasi agad tinanggal. S-sana ginising mo muna ako"

He hold my hand. Marahan nya akong hinila papunta sa sofa. Hindi na ako nagsalita.

"Okay lang n-naman yan." Paninigurado ko kay David. Pero mukhang hindi nya ako pinakinggan.

Hindi nya ako Nilingon. Abala sya sa paglilinis ng sugat na 'yon. Hindi naman 'yon malaki. Nagmumukha lang 'yong malaki dahil sa dugo na nakapaligid dito.

He sigh. "How's your sleep?"

"I am the person who should ask. How's your sleep?" Balik ko ng tanong.

He yawned. "It's great. I sleep well-"

"You didn't." Napailing ako. "Sabi ko naman sayo okay lang na matulog ka sa kama. There is a pillow between us so no need to worry-"

He crinkle his nose. "You will be uncomfortable. So I decide not to..."

I sigh. "H-hindi ka naman Nakatulog"

Nakayukong saad ko. Parang may humaplos sa puso ko nang marinig ko ang sinabi nya.

He chuckles. "Don't worry. I slept well." Inilapag nya ang kamay ko sa lamesa. "What do you want to eat?"

I pout. "Anything will do, I trust the chef." Hindi ko mapigilang mapangiti sa sinabi ko.

I saw him smirk before turning around. Napabuntong hininga ako nang pagmasdan ko syang maglakad papuntang kusina.