Limerence: Untold Story Of Tears (BS2)

Kabanata 22

"Risimei ang likot mo matulog!"

"Gaga! Bawal matulog sa ospital ang ganito karami———wag ka ngang maingay Tresha"

Napalunok ako. Madilim parin ang tingin ko. Pilit kong pinakiramdaman ang kamay ko. Shit. Why it seems to be hard to control it or even lift it.

"Gurls.. Lower down your voice. Umaga na"

Nanatili ang pagkapikit ko. Parang ang hirap-hirap ibuka ang mata ko. Pinilit kong itaas ang isang daliri ko.

"E-esha!" Bakas ang pagkataranta ng boses na iyon.

"KC. Ano ba? Natutulog pa ako-"

"Gurls! Khaning is moving! Call a doctor!"

Naramdaman ko ang paghawak sa kamay ko. Even if I can't saw her. It's KC. Her hands were shaky.

"K-khaning" She whispered. "Everything will be okay. Huh?"

Pinilit ko paring ibuka ang mata ko pero hindi ko iyon magawa. Sobrang bigat ng katawan ko. Ni hindi ko magawang galawin kahit ano.

"Kyl! She's awake" I heard Esha shout.

"khaning can you hear me?" Direktang tanong saakin ni Kyl. "Can you move even a little if you do?"

Pinilit kong itaas ang isang daliri ko. Muling uminit ang mata ko. Shit. Namumuo nanaman ang luha, sa hindi malamang dahilan.

"K-khaning. I'll look at your eyes. Huh?" Narinig kong saad ni Kyl.

Hindi na ako gumalaw pa. Naramdamanan ko nalang ang pagangat nya sa talukap ng mata ko.

"I'll check it." She whispered.

Saglit ko naman nasilayan sila, pero agad din nawala iyon. Nang may Maliwanag akong nakita. Kyl closes the flashlight. Hindi nya pinatagal iyon sa mata ko.

"Can you see me?" inangat ko muli ang daliri ko nang tanungin iyon.

Nakita ko ang pag tango nya kahit malabo ang paningin ko. May mga tao sa likod nya. Kahit malabo alam kong sila Tresha 'yon.

Naradama ko ang pag angat nya sa kabilang talukap ng mata ko. Muli kong nasilayan ang liwanag na nanggaling sa hawak nya.

"Nothing hurts?" Rinig kong tanong nya.

"Ka, baka b-bulag na sya!" Napasinghap ako nang marinig ko ang boses ni Esha.

"Tumigil ka, Me." Seryosong saad ni Kyl.

Inangat ko naman ang daliri ko. Wala naman masyadong sumasakit sa mata ko. Sumasakit ang katawan ko.

"Open your eyes slowly then" She ordered.

Sinunod ko ang sinabi nya. Unti unti kong binuksan ang mata ko. Nakita ko silang nakatayo sa harap ko pero hindi pa malinaw 'yon.

Muli kong sinubukan idilat ang mata ko. Unti unting luminaw ang nakikita ko. I did it, again. Sinubukan ko ulit ianggat ang talukap ang mata ko. At muli ginawa iyon hanggang sa tuluyan kong magawa.

I sighed in relief. Napasinghap ako ng makita ko sila ng malinaw. Hindi ko maiwasang mapaluha nang makita ko sila.

I saw a nurse checking my blood pressure. May iilan na tao dito. Nilibot ko muli ang paningin ko. Wala sya.

Wala sya...

"Khaning!" Rinig kong sigaw ni Jannilyn.

Nilingon ko naman sya. Napangiti ako nang makita ko syang makatayo na. Gusto kong magsalita pero nahihirapan ako.