Limerence: Untold Story Of Tears (BS2)

Kabanata 7

Ilang minuto na akong nanatiling nakatingin sa labas. Madilim na ang langit. Kaunti nalang din ang mga tao sa paligid. Hindi ko maiwasang mamangha sa dami ng bituin sa langit.

"So, you are still going to meet that guy?" Rinig kong tanong ni Shiela.

Napapikit naman ko. Lahat sila tutol nang sabihin ko na gusto makipagkita sakin ni David. Kahit naman ako. Ayaw ko. Pero mayroong kung ano sakin na gusto syang makita ulit.

I force a smile. "Didn't know, I want to heard what he want to say" I sigh.

"Ano bang gusto mong marinig nasasabihan nya?" Napasighal si Esha habang nagmamaneho. "Na Mahal ka nya. Khaning. I know it might hurt you, but letting you to be happy with lies isn't our job. May Ysabelle na sya. Tama na"

Risimei yawn. "Well said"

Kunot noo akong napatingin sa kanila. Nanatili ang tingin nila sakin. Shit. I felt invisible needles stabing my chest. Parang pinupunit ang puso ko. Sumisikip nanaman ang dibdib ko.

I sob. "G-gurls. I really don't know what's happening. Naguguluhan ako. Siguro kasi masyado akong fragile, masyado akong mabilis maatach" I sigh. "Naging masaya ako sa k-kanya ih. Pero hindi ko akalain na ganto kasakit yung kapalit."

Napahawak ako sa dibdib ko. Shit. Not now. Hinahabol ko nanaman ang hininga ko.

"K-khaning" Bakas ang pagaalala sa boses ni Shiela. She handed me a paper bag. Mukhang inaasahan na nila na mangyayare ito.

I grab it. Agad akong huminga ng malalim gamit 'yon. I sigh. Napangiwi ako ng tinanggal ko iyon.

"Khaning you are so weak to face him. Paano kung nandun yung bruhang Ysabelle?" Shiela ask.

"Paano kung saktan ka?" Esha added.

"Paano kung ipapatay ka-" Risimei said. "Bakit kayo ganyan makatingin. Why? We are Burgurls and we love expecting the worst" She sighed while looking at them.

I smile. "E-edi. Mas mag rason ako para kalimutan sya. Kasi yung tatakbuhan ko yung nararamdaman ko." I gulp. "He became someone special to me. I'm happier when he's around.-"

"But are you sure he's feeling the same?" Esha ask.

I bite my lower lips. "I will move after this. Sa meeting na to. Malalaman ko yung sunod na step ko ih." I sigh. "-sobrang naguguluhan na kasi ako ih"

Esha chuckle. "Chat us if you need resbak."

Tinigil nya ang sasakyan. At doon ko lang napagtantong nakauwi na pala ako. Nasa harap ng bahay ko ang ilang sasakyan. Shit. So they go here first, before fetching me. Baka dito sila nag kita-kita.

Mukhang nag tipid nanaman sila sa gasulina. Kaya nila iniwan ang mga sasakyan sa tapat ng bahay ko.

"Sleep tight Khaning. We need to rest too" Risimei laugh. "We will stay in touch."

I smile and nod. May ngiti sa labi kong pinagmasdan ang lumalayo nilang sasakyan. So lucky to have those creatures in my life.

Nang ilapat ko ang likod ko sa headboard ng kama. Doon ko lang naramdaman ang pagod. Shit. I am so exhausted. It's  mentally, emotionally and physically. Shit. Love is shit.

Ilang beses kong kinusot ang mata ko nang maaninag ko ang liwanag na tumatama saakin. I smile. I'm going to see him again——.

Nagilian ako nang maalala ko ang isang bagay. I'm going to see him but not in house. It's not the usual spot. Pero makikita ko naman sya.

Pilit kong inabot ang phone ko. Hindi na sya nag text. Noon, He often greet me but now——is he angry to me?.

I sigh. I'm overthinking again. Agad akong tumayo at naligo. Nag kape narin ako. Hindi na ulit ako kumain ng agahan. Baka sabay ulit kami. I bite my lower lip for that thought.