Limerence: Untold Story Of Tears (BS2)

kabanata 21

Dumiretso ako sa kwarto ni Jannilyn nang ihatid ako ni David sa bahay namin. He want to bring me here but I refuse.

Hindi ko mapapakiusapan si David sa gusto kong mangyare. Kaya mas mabuti na hindi muna sya nakita ni Jannilyn, habang hindi ko pa naaayos lahat.

I will stick to the plan.

Napapikit ako nang sumagi sa isip ko na mag kasama sila. Shit. Maninibago lang ako sa simula, pero makakapag adjust din ako.

Namilog ang mata ko nang makita ko si Tresha na nakatayo sa labas ng kwarto ni Jannilyn. Malayo ang tingin nya at parang wala sa sarili. Ilang beses pa akong kumurap para masigurado na hindi ako namamalikmata.

"Tresh!" I called.

Hindi nya ako nilingon. Mukhang hindi nya ako narinig, kaya naglakad nalang ako papalapit sa kanya. I wave my hand near her eyes, for her to see that I'm here.

"Tresha!" I shout.

Napaatras sya dahil sa pagsigaw ko. I pout when she look at me jaw dropped.

"M-mukha kang Zombie" She said.

Kumunot naman ang noo ko dahil sa sinabi nya. Agad kong sinamaan sya ng tingin nang naging klaro sa utak ko ang pinaparating nya.

She pressed her lips. "Why are you here? Aren't you supposed to be a naíve today?"

"H-huh?" Takang tanong ko.

She chuckles. "Samahan mo ako sa mall!—"

Bigla nya namang hinablot ang kamay ko. Sa sobrang bilis ng paggalaw ni Tresha ay nadala ako.

"Tresh, a-anong gagawin mo sa mall?" I ask.

Muli kong nilingon ang kwarto ni Jannilyn. Hindi pa kami ganong nakakalayo.

"Ilalayo ka sa katangahan." She sigh.

"W-what are you saying Tresh?" Naguguluhan na tanong ko. Muli kong tinignan ang likod ko.

She sigh. "I'll tell you when we are in the car"

Binitiwan nya lang ako nang marating na namin ang parking lot. May iilan na tao sa paligid. Bigla tuloy akong napayuko. Shit. Nakalimutan ko ang glasses ko sa condo ni David.

Kulay kahel na ang langit. Hindi ko maiwasang mapangiti, nang maalala ko ang nangyare kanina. Shit. I really don't know I can sleep in that position with a guy... But a thing is, that so comfortable than my bed.

"Khaning!" Napamulat ako nang marinig ko ang sigaw ni Tresha.

"B-bakit ka ba sumisigaw?"

She glare at me. "Gaga, kanina pa ako nagtatawag dito. Habang ikaw nakatingin lang sa langit na parang tanga. Pangiti-ngiti ka pa—"

I sigh. Hindi ko na pinatapos ang sinasabi nya. Naramdaman ko ang pag-init ng pisnge ko, kaya nakayuko akong pumasok sa sasakyan nya.

Muli kong nilingon si Tresha na ngayon ay nagmamaneho na. Hindi nakalagpas saakin ang pamamaga ng mata nya.

"You cried again with the same reason." I almost whisper.

It hurts me too the way she looks like, today. I can see a visible pain showing in her eyes.

Kumunot ang noo ko nang marinig kong Tumawa sya. "You cried over a man too—"

Nagiwas ako ng tingin dahil sa sinabi nya. Parang may kumirot sa puso ko.

Naalala ko nang ihatid ako ni David kanina sa bahay. Hindi na ako pumasok sa bahay ko. Mas tumitibay ang koneksyon nya sa puso ko kapag nandun ako. Naalala ko lahat, kaya inantay ko syang umalis bago ako pumara ng taxi. Pinapakuha ko nalang ang kotse ko sa isang trabahador ni Jerome.