Жонгүг хичээлээ таран шууд гэрлүүгээ яарсаар ирлээ.Жонгүг: би ирлээ!
- Мм, ирчихсэн үү миний хүү
Жонгүг гутлаа тайлчхаад, том өрөөний буйдан дээр тухлах ээж дээрээ очлоо.
Жонгүгийн ээж инээмсэглэн: яасан Жонгүг аа?
Жонгүг: ээж, Ах хэзээ ирэх юм?
Ж/ээж: мэдэхгүй штээ, миний хүү. Гэхдээ яасан?
Жонгүг: санаад л... уулзаагүй зөндөө удчихсан чинь...
Ж/ээж хөхрөн: тийм үү? Тэгвэл миний хүү амралтаараа ах дээрээ очих юм уу?
Жонгүг: үгүй ээ! Ах л ирэх хэрэгтэй...
•••
Жонгүг өрөөндөө ийш тийш холхин, ахыгаа яаж ирүүлэх талаар бодож байв. Ашгүй сайхан санаа орж ирсэн бололтой компьютерийнхээ ард очин суулаа.
Жонгүг: Хён! Байна уу?
Хусог: За сайн уу? :))
Жонгүг: би сайн. Та сайн уу? Тэр яахав ээ! Ахаа, баларсаан!
Хусог:яасан юм? Юу болсон?
Жонгүг: ээж аав хоёр таны хуримд бэлдээд байна...? Хөрөнгө оруулагчийнх нь охин тантай гэрлэнэ гэсэн гэнээ. Танд хэлж болохгүй гэсэн лдээ. Гэхдээ ах дүү нар юм чинь арай л санагдаад...
Хусог: ЮУ? Би гэрлэх юм уу? Одоохон ээж аавтай утсаар ярих хэрэгтэй!
Жонгүг: хэрэггүй ээ! Чимээгүйхэн хүрээд ирээ! Аав ээж хоёрт биеэрээ хэлсэн нь илүү үр дүнтэй штэээ хённн
Хусог: тийм ч юм уу? За, би тасалбар захиаладхий...
Жонгүг: еэссс! Чадлаа!
•••
Тэхён бид хоёр Намжүүн гэгчийг хайхаар болсон ч үнэндээ юу ч олж чадсангүй. Бурхан минь! Ахаас зүгэнр л асуучихдаг юм билүү?
Тэхён: ёиохх, яагаад олдохгүй байнаа?
Би: хоёулаа арай худлаа хайгаад байнаа! Ахаас асуух уу?
Тэхён: өөр арга алгадаа...
Ахын өрөөний хаалгыг тогшин дотогш ортол ах ажлын ширээнийхээ ард сууж байв.
Жин: юу болоов?
Би:.... та найзуудыгаа олж уулзая гэж бодохгүй.. байна уу?
Ах санаа алдан: бодож л байна... Намжүүнтай холбоо барих нь ч барьсан лдаа...
Тэхён: болж байна штээ Хён!! Уулзаач!
Жин ах хөнгөхөн инээгээд: мэдэж байна!! Би уулзанаа за юу? Санаа зоволтгүй...
Одоо тэгвэл Хусог ах ирчихвэл... Юнги ахын хүсэл биелэх нь...
VOCÊ ESTÁ LENDO
•𝙇𝙊𝙑𝙀 𝙔𝙊𝙐𝙍𝙎𝙀𝙇𝙁• ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈ
Fanfic•Өдөр бүр бодогддог хар бараан бодлууд, уйтгар гуниг дүүрсэн харц, амьдрах хүсэл нь нурж унасан би...•