Don't leave me... (ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ)

𝓒𝓱𝓪𝓹𝓽𝓮𝓻 𝓽𝓱𝓲𝓻𝓽𝔂 𝓽𝔀𝓸

Η εξωτερική όψη του κτιρίου είναι πανέμορφη. Έχει πολύ μεγάλο κήπο και το σπίτι χωρίζεται σε τρία μέρη.
Αν ανήκουν όλα στον Στέφανο, θα αρχίσω να πιστεύω ότι οι γονείς του έχουν κάποιου είδους επιχείρηση. Το επίθετό του είναι Παπαδάκης, άρα είναι πολύ πιθανό.

"Τι σπιταρόνα είναι αυτή;" λέει δυνατά ο Οδυσσέας.
"Έλα ντε! Είναι τεράστιο" απαντάω ενθουσιασμένη, όπως κι αυτός. Το πέτρινο μονοπάτι κάτω από τους φοίνικες οδηγεί στην ξύλινη πόρτα του σπιτιού. Χτυπάω το κουδούνι και ύστερα από μισό λεπτό, μας ανοίγει ο Στέφανος.

Με το που με βλέπει, σκάει ένα χαμόγελο και λέει:
"Γεια"
Στη συνέχεια, το βλέμμα του πέφτει στον Οδυσσέα και φαίνεται να παραξενεύεται.
"Εμ... ο...;"
"Ο Οδυσσέας!" τον διακόπτω, "ξάδερφός μου!" συμπληρώνω γρήγορα. "Α, ωραία. Χάρηκα" λέει και του δίνει το χέρι. Κάνουν αντρική χειραψία και προχωράμε στο εσωτερικό του σπιτιού.
"Δεν σε ειδοποίησε ο Άρης;" ρωτάω.
"Α, ναι, τώρα που το λες το θυμήθηκα", απαντάει.
"Η Αμέλεια ήρθε ή θα έρθει;" ρωτάω κοιτώντας τον τεράστιο χώρο.
"Εδώ είναι", αποκρίνεται και εγώ χαμογελάω.

Στρίβω το κεφάλι μου αριστερά και αντικρίζω μια τεράστια μοντέρνα τραπεζαρία. Ο χώρος είναι πολύ μεγάλος, έτσι υπάρχει και πολύ κενό. Το υπόλοιπο είναι καλυμμένο με σύνθετα και έπιπλα με μερικά διακοσμητικά. Είναι λιτός, ωραίος και, κυρίως, απέραντος χώρος. Βλέπω επίσης διάφορες πόρτες που οδηγούν σε άλλα δωμάτια. Υπάρχει ένα WC και δύο άλλες αίθουσες που πολύ θα ήθελα να δω τι έχουν μέσα. Στο κέντρο του σπιτιού, δηλαδή στην αντίθετη μεριά της πόρτας, βρίσκεται η σκάλα. Είναι μεγάλη και ξεχωριστή.

"Ουάου!" μου βγαίνει αυθόρμητα.
"Χμ, αυτή είναι η πρώτη εντύπωση όλων... χωρίς να θέλω να φανώ κάποιος", μου μιλάει χαρωπά. Κοιτάζω τα φώτα μέσα στον χώρο, "απλά μπορεί και να ξέρεις την εταιρεία Παπαδάκη", ολοκληρώνει και διαπιστώνω ότι οι προβλέψεις μου ήταν σωστές.
"Τι; Όντως τώρα;" ρωτάει ο Οδυσσέας. "Ναι, η οικογένειά μου έχει αυτήν την επιχείρηση. Λέγεται Επιπλάκης και όπως ήταν προφανές παρέχουμε όλων των ειδών έπιπλα για όλους τους χώρους. Παρόλο που δεν είναι και από τις πιο γνωστές, εδώ η περιοχή είναι φημισμένη για αυτό τον λόγο. Επιπλέον, και η σχολή προμηθεύεται όλα της τα έπιπλα από εμάς", μας πληροφορεί και εντυπωσιάζομαι ακόμα πιο πολύ.
"Εσύ μένεις εδώ;" ρωτάω.
"Αυτό είναι το σπίτι μου. Από τη μια πλευρά είναι το κτίριο με τα γραφεία της επιχείρησης και από την άλλη το σπίτι των γονιών μου. Τέλος πάντων ελάτε μέσα. Από αυτή τη μεριά", μας καθοδηγεί προς τα δεξιά του σπιτιού και βλέπω ότι εκεί βρίσκεται το σαλόνι.