Stranger's Feelings [BL]

/22/ Aftermath

CHAPTER 22

AFTERMATH

R O Y

"Matagal na akong may gusto sayo," bigla nya itong niyakap ng mahigpit.

Sinubukan kong maging mahinahon hanggat maari. Hindi ko aakalain na aamin si Art sa mga oras na hindi kami okay ni Yamaken.

He deserve someone much better than me at baka nga si Art 'yon. Gusto ko lang malaman bago ako umalis kung ano magiging sagot mo at kung pipiliin mo na sya kaysa sa akin.

Tatangapin ko na lang ang magiging sagot mo.

"Art," mahinahong sinambit ni Yamaken.

Pumiglas sya mula sa pagkakayakap nya at tumingin ito ng seryoso sa kanya.

"Art, alam kong madami na tayong pinagsamahan. Mahal din naman kita kaso kung iba ibig sabihin no'n. Pasensya na hanggang ganito lang talaga ang kaya kong ibigay."

Biglang napawi ng lungkot ang muka ni Art. Hindi ito makatingin ng deretsyo na para-bang sinusubukan nyang pigilang tumulo ang mga luha nya.

"Si Roy pa rin ba? Kahit sinaktan ka na nya ng ilang beses at paulit-ulit?"

Tumango lang ito bilang sagot kay Art...

"Art, matalik kitang kaibigan hindi ko alam kung anong gagawin ko pag wala ka. Andyan ka on my darkest days and suffering nights, you helped me a lot. Hindi ko na nga alam kung paano ko susuklian 'yan eh. Ayokong mawala ka, ikaw lang ang matalik kong kaibigan na mayroon ako." Puna pa ni Yamaken.

"I get it, there is something na mayroon si Roy na wala ako, na wala sa kahit sinong tao kundi sa kanya lang."

"Art... " pagkasambit ni Yamaken bigla ulit sya niyakap ni Art ng mahigpit.

"Please let me stay like this for a moment."

May binulong si Yamaken sa kanya na nagpagaan ng loob nya. Pagkatapos nilang magyakapan ay inaya ni Yamaken si Art na bumalik sa classroom nila kaso pinauna na lang nya ito.

"Alam kong andyaan ka pa Roy, puwede ka ng lumabas, "nagulat ako nang tinawag nya ako.

Ang awkward, tuloy hindi ko alam kung anong muka ang ihaharap ko sa kanya. Baka isipin nya naki tsimis ako sa pagkasawi nya o natutuwa ako sa isipan nya.

Tinipon ko muna ang lakas ng loob ko bago ako magpakita. Nakita ko syang nakaupo na sa hagdanan, pinupunasan ang kanyang mga luha bago ipinakita ang muka.

"Im sorry hindi ko intend na makinig sa usapan nyo," sabi ko.

Tumitig muna sya ng ilang segundo bago nya ako pinaupo sa may hagdanan. Tumabi naman ako at inihanda ang sarili ko sa sasabihin nya.

"Roy, gusto ko lang muna mag sorry sa lahat." paumanhin ni Art sa akin.

"Kung iniisip mo na pinagsamantalahan ko ang pagkakataon na 'to... Feel free to assume things... Ako naman ang may kagagawan ng lahat"

"Paanong lahat?" pagtataka ko naman.

Anong ibig sabihin sa lahat?

"Iyung kay Sarah its probably my fault. Alam kong may gusto sya sayo so I gave her a little push," paliwanag nya.

I don't know what to express infront of him pero ramdam ko 'yung frustration mula sa aking dib-dib.

I couldn't belive sya ang may cause kung bakit nawalan ako ng kaibigan.

Sarah is been a good friend to me and I can tell you how many time she saved my back. Bukod kay Jarred at Jennie, laging asa likod ko lang si Sarah para masandalan ko.