ARKANDAN KOŞAMAM SAÇIM BOZULUR

Bir Dileğim Var...

Kaç saat oldu hala konser başlayacak! Yok madem başlamayacak salın da bizi! Kaç saattir boş yere ayakta dikiliyorum. Etrafıma bir göz attım. Dilan, Kurtuluş ve kamptaki çoğu kişi burada. Hiç biriniz mi kaçmadınız lan? BİR DAKİKA! Masal nerede? Masal'dan başka kim kaçabilir ki başka? Bir dakika Evren de yok! Yoksa? Hemen Dilan'ın yanına geçtim.

"Dilan, Masal nerede?" dedim Dilan'a 'Söylemezsen ölürsün' bakışları atarak.

"Bilmiyorum en son Evren çağırdı onu ondan beri de haber yok telefonuna da cevap vermiyor." dedi tedirgin bir sesle. Evren Masal'ı mı kaçırdı yani? Dizide miyiz lan? Ne kaçırması? 

"Ben Masal'ı arayacağım." dedim ve etrafta koşuşturmaya başladım. Kız iki gündür ortadan kaybolup duruyor. Delireceğim ya delireceğim! Nerede bu kız? O Evren'i bulayım öldürene kadar döveceğim! Hele Masal'a bir şey yapsın Azrail'i olurum o çocuğun! O sırada telefonum çaldı. Arayan Kurtuluş'tu. 

"Buldun mu Masal'ı?" dedim bir çırpıda. 

"Konser başlıyor." dedi şaşkın bir şekilde. 

"Masal yok diyorum, konser diyorsun!" diye bağırdım. 

"Ama Masal sahnede." demesiyle arkamı döndüm. Müzik öğretmenimiz bir şeyler söylüyordu. Kadını dinlemeye başladım. 

"Arkadaşlar bazı sorunlar olduğu için konser gecikecektir bu yüzden sıkılmamanız için okul grubu küçük bir konser verecek. İyi eğlenceler..." deyip sahneden indi. Arkadan Masal Evren ve iki çocuk daha sahnede öne doğru geldiler herkes kafasıyla orada bulunanları selamlayıp şarkı söylemeye başladılar. Masal şarkıyı söylüyordu Evren de bazı yerlerde eşlik ediyordu. Arkadaki çocuklardan birisi gitar birisi de bateri çalıyordu -bu bateri sesine aşığım ya- Masal ilk önce Samet Yavuz- Yoksun'u söyledi. 

"Yoksun yine yoksun...

Yanımda canımda.

Bildim kıymetini bildim... Eninde sonunda.

Hasretinle kavrulan ruhum... 

Bildiğin sersefil perişan.

Özleminle savrulan ruhum. 

Bildiğin çaresiz hüsran.

Yanımda hep seni isterim...

Yüzünün izini yüreğime gizledim.

Bedenimde tenine hasretim...

YOKLUĞUNDA ÇARESİZİM... 

Yanımda kaderime isterim... 

Yüzünün izini gözüme gizledim.

Bedenimde yüreğine hasretim...

YOKLUĞUNDA ÇARESİZİM..."  

Gözümün önünde bir anı beliriverdi.

"Evet çocuklar kim söyleyecek benimle bunu." dedi anasınıfı öğretmenimiz. Sınıftan kimse ses çıkarmadı. 

"Sen söyler misin Masal?" dedi öğretmen Masala dönerek. Masal neye uğradığını şaşırmıştı. 

"Hıı hıı." demişti öğretmenin yanına gidip. 

"Bir küçücük aslancık varmış.

Bir küçücük aslancık varmış.

Kırlarda ko ko koşar oynarmış.

Kırlarda ko ko koşar oynarmış.