ARKANDAN KOŞAMAM SAÇIM BOZULUR

Pişman Mısın? Affeder Miyim? AFFETMEM!

Mezuniyete Ulaş ile birlikte gidin mi? Bu kadın ne saçmalıyor yine? Anne en iyisi sen alışverişe gidip daha gelme olur mu? 

"Aslında mezuniyete gitmeyi düşünmüyordum. Konsept 50'ler zaten bu günden sonra kıyafet bulamam sanırım." dedi Masal sevecen bir ses tonunda. 

"Kıyafet dediğin bulunur. Ulaş ile birliktesiniz o kadar." deyip kapıyı kapattı annem. 

"Hiç sormuyorsun değil mi kıza? Ya gelmek istemiyorsa? Niye zorluyorsun ki?" dedim anneme hafif sinirli bir sesle. 

"Bağırma bana. Ne güzel gidin işte beraber sanki her gün liseden mezun oluyorsunuz. Ne bu gitmeyeceğim havaları?" dedi annem de bana kızarak. Annemin odasına girmesiyle ben de odama girdim. AHH! Bu kadın beni delirtecek! 

2 Gün Sonra 

Annemin -artık nereden bulduysa- aldığı 50'ler dönemini yansıtan bir takım elbiseyi giydim. Annemin beni kapının önüne koymasıyla elim çekine çekine Masal'ın ziline bastım. Kapıyı Bulut açtı. Kıyafetlerime gülmemek için kendini zor tuttuğuna eminim. 

"Masal! Ulaş Abi hazır!" diye bağırdı Bulut. Masal'ın odadan çıkmasıyla 'Allah belamı versin ki Masal'dan ayrıl diye kafama silah dayadılar." dememek için kendimi zor tuttum. Bir kız bu kadar güzel olabilir mi? Masal'ın evden çıkmasıyla arabaya doğru ilerledik. Tüm yol boyunca sessiz geçti. Masal! Hiç bir şey konuşmadı! Hala inanamıyorum. Dilini yutmuş olamaz değil mi? Yani en azından bir laf çarpıtması gerekiyordu. Yanımdaki Masal görünümlü başka birisi olabilir mi ki? Okula girmemizle Kurtuluş ile Dilan yanımıza geldi. Ardından da Evren.  Evren'in yanımıza gelmesiyle Masal Evren ile konuşmaya başladı. Her ne kadar dinlemiyormuş gibi gözüksem de çaktırmadan dinlemeye çalışıyordum. 

"Sen kiminle geldin?" dedi Masal etrafa göz gezdirerek. 

"Kuzenimle gelmiştim ama bir şey olduğunu söyleyip gitti, sapım yani." dedi Evren de gülerek. 

"Karya'yı arayalım, hem özledim de Karya'yı." dedi Masal gülerek ve Evren ile beraber dışarı çıktılar. Bir süre sonra Karya ile Evren kol kola içeri girdiler. Masal da arkalarından.  Sonra da bizim yanımıza geldiler. Bu sırada yanımıza müzik öğretmeni gelip Masal ile Evren'i kenara çekti.

"Şarkı söyleyin." dedi sevecen bir şekilde.

"Yanımda hiç bir şey yok." dedi Evren.

"Bende her şey var şarkı sözleri de. Hadi grubun geri kalanını da toplayın." demesiyle Evren ile Masal grubun geri kalanını aramaya başladılar. 

"Böyle arkasından bakarsın ancak." dedi Dilan bana sinirli bir sesle. 

"Ne bakması? Gözüm dalmış! Gözüm!" dedim kafamı çevirerek. 

"Hıı." dedi Dilan inanmayan bir sesle. 

Aradan yarım saat geçtikten sonra Masal sahneye çıkmıştı. Şarkıyı söylemeye başladığında boğazıma öküz, gergedan, su aygırı ve dinazor karışımı bir şey oturdu. Deniz Seki'nin Adaletsiz Seçim şarkısını söylüyordu. 

'Dünyada inanmazdım biteceğine..
Beni böyle bırakıp gideceğine...
Şarkıların günahı yok, acıtan sensin içimi. 
Hangimiz istedi söyle bu adaletsiz seçimi... 
Şarkıların günahı yok, acıtan sensin içimi. 
Hangimiz istedi söyle bu adaletsiz seçimi... 

Hayalin kırılınca, imkansızı umunca...
Korkulan gerçek olunca gözyaşı kurumuyor.
Hayalin kırılınca, imkansızı umunca...
Korkulan gerçek olunca gözyaşı...Kurumuyor.