Behind Of My Successful Life|✅

SPECIAL CHAPTER

"Ooh, you make me live
Whatever this world can give to me
It's you you're all I see
Ooh, you make me live now honey
Ooh, you make me live
Oh, you're the best friend that I ever had"

Siguro ay sasabihin nang iba na huli na.

Na pagkalipas nang 13 taon bago ko gawin ang gusto niya.

Hanggang ngayon ay masakit parin.

Masakit na wala na siya.

At mas masakit na ako ang dahilan nang pagkawala niya.

"I've been with you such a long time
You're my sunshine and I want you to know
That my feelings are true
I really love you"

Noong mga panahong naghihingalo siya ay di ko nagawang kantahin ang kanta, nawawala ako nang lakas.

Nahihiya ako sa taong mamahalin ko na nakapatay ako nang dalawang tao.

"Oh, you're my best friend
Ooh, you make me live
Ooh, I've been wandering 'round
But I still come back to you"

Paano ba ako makakabawi sayo?

Sa patuloy na pag-agos nang mga luha sa mata ko ay ang paglipad nang isang kapiraso nang litrato mula sa paa ko.

Andito ako sa bayan kung saan napuno ang masasayang alaala.

"In rain or shine
You've stood by me girl
I'm happy at home
You're my best friend"

Nang pulutin ko iyon ay para akong nanghihina at inalala ang sinabi niya niya noong pinilit kong dalhin siya sa Hospital kahit hindi niya na kaya.

Yun yung mga panahong bago masunog ang Orphanage at bago nangyari ang isang bangungot sa buhay ko.

"Hanapin mo yung mga piraso nang litrato, Ryukia. Hanapin mo yon sa oras na wala na ako. Hanapin mo sina Sol at Katie. Ibalik mo sa kanila iyan. Sa oras na magawa mo iyon, magpapakita ako sayo.....para magpaalam."

"Ooh, you make me live
Whenever this world is cruel to me
I got you to help me forgive
Ooh, you make me live now honey
Ooh, you make me live"

Napangiti akong pinagmasdan ang litrato, para akong baliw na naghahanap pero wala akong paki.

Gusto ko siyang makita.

Gusto ko siyang mayakap.

Gusto kong kahit isang segundo maisip kong buhay pa siya.

Isang piraso nalang ang nawawala, pero hindi ko makita.

Hawak ko ang tatlong piraso.

At ang nawawala ay ang ulo ni Half body ni Khurshanne at ang Half Heart.

"You're the first one
When things turn out bad
You know I'll never be lonely
You're my only one
And I love the things"

Patuloy lang ako sa paghahanap nang magulat ako nang may magsalita sa likuran ko.

"Ito ba ang hinahanap mo?" para akong naestatwa sa paghahanap.

Sa oras nang pagharap ko ay napahawak  nalang ako sa bibig ko para maiwasan ang paghikbi.

"Oh, you're my best friend
Ooh, you make me live
I'm happy at home
You're my best friend
Oh, you're my best friend
Ooh, you make me live"

Sa huling liriko nang kanta ay imbes na kantahin ay sinabi ko iyon.

"You're my bestfriend." sambit ko at patakbong niyakap siya.

"Yes I am." sabi niya na umiiyak den na nakayakap saakin.

"A-am I h-hallucinating?" takot na tanong ko.

Takot na baka naghahallucinate lang ako, na hindi ito totoo.

"No you're not." sabi niya na mas nagpahigpit nang yakap ko sakanya.

"I miss you, Khurshanne Francisco." sabi ko at nilagay ang ulo ko sa leeg niya.

Nagulat ako nang bigla niyang tanggalin ang pagyakap ko.

At umupo kami sa damo damo.

"I am not Khurshanne Francisco." sabi niya habang nakatingin sa huling bahagi nang litrato.

"I am now Khurshanne Dela Peña." napatingin ako sa kanya at kinagat ang labi para pigilan ang pag iyak.

Kaya pala meroong news na namatay na si Khurshanne Francisco. Napailing na lang ako habang umiiyak, napakatalino nang babaeng ito.

"How..?"tanong kong napipiyok pa.

"Your mom adopted me." sabi niya pero hindi iyon ang tinatanong ko.

"How do you survive?" kita ko ang paglingon siya saakin at pagngiti nang alanganin.

"Let's just say someone help me to survive even though mamatay na ako." sabi niya at kumuha nang bato at binato iyon sa isang direksiyon.

"Who?" curious na tanong ko.

"A Surgeon named Christine Dianna Seialaine." sabi niya at napangiti.

"I just wish she make him back." bulong niya pero di ko na narinig pa.

Nakatingin lang kami sa kalangitan.

Nagulat ako nang ibigay niya saakin ang huling piraso nang litrato.

"Ibibigay natin sa kanila yan." sabi niya habang pinagdidikit ang apat na piraso at nabuo.

"I-i c-cant bel-lieve that your still a-alive" sabi ko at yumakap sakanya.

"Then from now on start to believe that I am alive." sabi niya.

Habang pinagmamasdan niya yung litrato ay nakayltingin lang ako sa kanya.

I'm happy to know that I am the one behind her successfulness.

Napangiti ako.

I am finally home.

A/N:

Sorry na nyenyenye HAHHAHAA

Hope na nagulat kayo sa Special Chapter na ito:>

Finally.

The End:>