At The End Of Forever (COMPLETED)

Chapter 25

Sorry for grammatical errors and wrong spellings.

A/N : best wishes, sumingit lang yung matured content. Enjoy reading.

-

Regina's POV

"why didn't you wake me up!?" I shouted at Russ when I saw him getting ready for the wedding.

"Akala ko kasi ate--" di niya natapos ang rason niya ng sumigaw muli ako.

"Akala akala, umalis ka sa harapan ko" sigaw ko sakanya at agad na akong pumunta muli sa kwarto ko.

As I rush into the bathroom, nagmadali din akong buksan na ang shower. Hindi na rin ako nag emote pa sa loob ng banyo dahil 10am ang kasal at ito ako 9 pasado na nasa banyo pa rin.

Paglabas ko, umupo muna ako sa vanity table ko upang magayos ng sarili. I use my blower to dry my hair for it to not get into my face while doing my make up, I just want to look simple today, hindi naman ako yung bride. I just put red lipstick on and then konting blush on tapos kilay with light eyeshadows. And then curl the end of my hair.

I'm wearing this orange-red dress dahil yon ang suot ng mga bridesmaid. Luckily saglit lang ako nagayos at bumaba na agad para umalis, late nanaman ako for sure.

"Ready na ang bride ko" sabi ni William ng makababa ako, I didn't know he'll fetch me.

"Bakit di ka nagsabi?" I asked him.

"Hmmp... surprise!" He joyfully said.

"Surprise mo muka mo, tara na" pagyaya ko sakanila, I'm still mad at Russ, hanggang pagpasok ng kotse di ko siya pinapansin.

Hindi ako sanay na walang nagiingay whenever I'm on the road specially pag may kasama ako, gusto ko nakikipagusap, so to break the silence.

"Russ, ate is sorry for what she did earlier, masama gising" nilingon ko siya at sinabi ang mga ito.

"Ate sanay naman ako" he said.

"I'm sorry, how can I make it up to you?" I apologize and ask him.

"Wag moko sawayin mamaya whenever I'm with Allyson" he utterly said, napaka seryoso.

"Fine" bumalik ang tingin ko sa harapan at nandito na pala kami.

Buti hindi kami nalate, gosh. Kinuha ko na ang bag ko the moment mapakapagpark kami. Tumakbo agad ako sa simbahan.

"I'm glad you're not late" pagbati sakin ni Rafi.

"Good morning hah" I sarcastically said.

Hindi rin nagtagal at pumila na kami dahil maguumpisa na ang kasal.

Naglakad na kami at umupo na. Iniisip ko kung ganon din ba feeling kung ako na mismo yung ikakasal.

The priest started the wedding first with a prayer and greeting. Asking for God's blessing para sa ikakasal.

"I, Audrey Teneiro, take you Marie Forteta to be my wife. I promise to be true to you in good times, in sickness and in health. I will love and honor you all the days of my life." They're exchanging vows now. Ito ako parang siraulo na nagiisip ng sarili kong wedding vow kahit di naman ako engage.