At The End Of Forever (COMPLETED)

Chapter 9

Sorry for grammatical errors and wrong spelling. Thank you and enjoy reading.

-

William's POV

I can see Regina through my peripheral vision. I see her smiles and I see how happy she is because I know that laugh, that laugh that I miss all these years.

"I heard you two almost kiss each other earlier in the car" almost sana nga natuloy nalang. I miss her lips.

"Ehh-- Ahh kinuha ko lang ung phone ko non tapos sinilip niya" rason naman ni Regina kay Christopher bago pa ako ang magsalita.

"Oo Topher, nahuli lang kami ni Alexis" sinakyan ko nalang yung rason ng mahal ko. I can see her feel embarrased after Topher said those words.

"Are you okey?" I asked her. She just nod her head and continue eating.

Bumalik naman ulit kami sa kwentuhan namin nung college. Tawang tawa nanaman tong si Regina, at ito nanaman ako parang siraulong nakatingin sakanya habang siya ay tumatawa. I love you Reg.

"Guys, did you know? 1st year college kami tapos si Topher pinagtwerk ng PE teacher namin kasi type siya, remember that one Topher?" I sarcastically asked Topher. Kanina pinahiya mo kami ni Regina, face your consequence.

"Gago! Wag kayong makinig jan kay William" sagot nya naman na parang pinaglalaban ang ginawa nya noon.

"Alam mo ilang taon ka na ba? 18..19? Trenta kana Christopher, nahihiya ka pa ba sa ginawa mo nung bata ka" sagot naman ni Audrey. Hay nako salamat at may kakampi ako.

Humawak naman si Regina sa sentido nya kaya napatingin ako dito. Lagi kasing may migraine lalo na pag gabi.

"Hey, are you okey?" I asked her. "Yes, yes another migraine", nagalala ako nang sinabi niya ang mga iyon.

"Do you want to go upstairs, sasamahan nalang kita, hindi pa din ako nakakapagayos ng gamit para bukas, magaayos nalang ako" gusto ko lang talaga siyang alagaan habang nagaayos ng gagamitin ko.

I want her to feel safe, I want to her to feel how much I love and longed for her. I want to hug her and kiss her hanggang sa magsawa ako kaso hindi mangyayari yon. Mamahalin kita habang may tumitibok tong puso ko.

"I'm sorry, hindi ko na kaya guys, may migraine ako" nagpaalam si Regina sa mga kaibigan namin. "William, wag ka maingay mamaya kung lasing kaman" sabi nito sakin at umalis na.

Hindi naman ako magiingay at hindi na ako magsstay pa rito kung alam ko naman na may masakit sakanya.

Naglalakad ito habang humahawak sa sentido niya. Sumunod ako pero hindi ako nagingay at di ko binabagsak ng mabigat ang paa ko para hindi niya mapansin.

Pagtapos niya umakyat sa hagdan ay napansin niya may humahakbang parin sa hagdan at ako yon.

"William, please ayoko makipagtalo sayo" sabi nito sakin habang derederetso sa paglalakad.

"Sasamahan kita sa kwarto baka kung anong mangyari sayo" at bigla ko na siyang inalalayan dahil alam kong hindi niya na kaya pang ayusin ang lakad niya.

Binuksan ko ang pintuan at agad naman ito pumunta sa kama para humiga. Nagpunta naman ako sa veranda ng kwarto namin at agad na natanaw yung anim na nandon parin sa baba.

"I'm sorry" bigla siyang nagsalita ng mahina at sapat na yon para marinig ko.

"Bakit?" I immediately asked, anong dahilan niya bakit siya humihingi ng tawad.

"Kasi nandito ka imbis na nandon ka sa baba, nakikipagkwentuhan" sagot nito at pilit na ngumiti. Ang sakit sakit ng pakiramdam na nararanasan niya ngayon. At nararadaman ko yung habang nakatingin ako sa mga mata niya.