All over again...

3 - Geaccepteerd.

'Hazz, de docent zei je naam' fluistert Zayn die langs me zit.

'Hier' zeg ik schor en de docent knikt.

'Hazz, als je zo doorgaat haal je het jaar niet, wil je je examens niet halen?' vraagt Zayn zuchtend.

'Ik wil het examen halen met Louis' zeg ik zachtjes. 'Dat hadden we afgesproken'

'Ik mis mijn beste vriend ook, maar ik denk wel aan de toekomst, wat als Louis niet meer wakker wordt? Wat ga je dan doen?' vraagt Zayn.

'Hij moet wakker worden' zeg ik kortaf en Zayn zucht. 'En je zegt dat je hem mist, maar je bent nog nooit bij hem in het ziekenhuis geweest, terwijl hij er al heel lang ligt'

'Ik heb het geaccepteerd, Harry, als hij wakker wordt is hij misschien niet meer de Louis die wij kennen' zegt Zayn.

'Misschien' zeg ik. 'Misschien ook wel en als hij dat wel is, snap ik niet dat je hem zo laat stikken. Hij heeft dan juist zijn vrienden nodig en jij laat hem achter om gewoon te sterven'

'Hij ligt al in een coma voor een jaar' zegt Zayn bot. 'De kans is niet groot meer dat hij wakker word'

Dan gaat de bel en sta ik snel op.

'Wacht, Harry, zo bedoelde ik het niet' zegt Zayn snel maar ik loop het lokaal uit. De tranen stromen over mijn wangen en ik loop snel door naar de toiletten. Ik doe de deur achter me op slot en laat mezelf naar de grond zakken.

Zayn heeft gelijk, er is nog een hele kleine kans dat Louis wakker word. Maar ik mag de hoop niet opgeven. Zonder Louis kan ik niet leven, niet zoals ik het afgelopen jaar heb gedaan. Ik moet met hem kunnen knuffelen en zoenen. Met hem kunnen praten en kunnen zwijgen. Kunnen lachen en huilen. Nu kan ik helemaal niks met hem.

'Hazz, zit je hier?' hoor ik Niall zijn stem en ik probeer mijn adem onder controle te krijgen. 'Harry, open alsjeblieft de deur'

Ik zucht en doe hem van het slot. Niall gaat meteen op zijn knieën langs me zitten en trekt me tegen zich aan. Ik druk mijn hoofd tegen zijn schouder en hij laat zijn hand rustig over mijn rug gaan.

'Negeer gewoon wat Zayn heeft gezegd, Lou kan altijd nog wakker worden' fluistert hij zachtjes in mijn oor. Ik adem trillerig uit en trek een beetje terug uit de knuffel. Niall veegt mijn tranen weg en zucht.

'Ik weet dat ik ook niet meer bij Louis kom, maar jij moet de hoop echt niet opgeven' zegt hij zachtjes. 'Weet je nog dat ik je vroeger altijd zei dat jij en Louis toch gewoon kalverliefde waren? Ik ben echt van gedachten veranderd, jullie zijn voor elkaar gemaakt. Dat weet jij ook'

'Ik mis hem gewoon, Niall' zeg ik snikkend. 'Zijn lach, zijn ogen, zelfs zijn sassy opmerkingen'

Niall grinnikt zachtjes en zucht.

'Ik ook Harry, maar je helpt hem niet door je op te sluiten in de toiletten' zegt Niall. 'Ga weer een keertje mee met mij, Liam en de meiden, laat ons je weer een keer opvrolijken'

Ik zucht en knikt. Niall begint te glimlachen en trekt me overeind.

'Mag ik je nog 1 vraag stellen?' vraag ik zachtjes en Niall knikt. 'Waarom kom je er niet?'

'Ik vind het eng' zegt Niall zachtjes. 'Ik vind het eng om Louis daar zo te zien liggen. Hij was altijd de vrolijkste en drukste van onze vriendengroep en nu ligt hij daar maar. Stel hij zou het niet halen, dan wil ik niet dat dat mijn laatste herinnering van hem is'

Ik knik begrijpend en loop dan achter hem aan.....