All over again...

11 - Mee naar het ziekenhuis.

'Kunnen we mee naar het ziekenhuis?' vraagt Perrie als ik de school uitloop. Het is vrijdag middag en we zijn vroeg uit, waardoor ik eerder naar Louis toe kan.

'Tuurlijk' zeg ik meteen. 'Alleen jullie 4? Of Liam en Niall ook?'

'Die hebben nog even nodig' zegt Jade en ik knik begrijpend. We stappen in mijn auto en ik rijd naar het ziekenhuis.

'Is hij veel afgevallen ofzo?' vraagt Leigh-Anne twijfelend.

'Hij ziet er nog precies hetzelfde uit als voor het ongeluk' zeg ik. 'Hij was nooit echt dik en ze geven hem voedingsstoffen'

De meiden knikken en we stappen uit.

'Niet bang zijn, oké? Je kunt ook gewoon tegen hem praten enzo' zeg ik. 'Hoe meer je praat, hoe meer hij je stem herkent'

'Oké' zeggen de meiden en we lopen naar binnen. Ze volgen me naar de goede kamer en ik zie Louis anders liggen dan normaal en haal vragend mijn wenkbrauwen op. Ze zouden hem wel onderzocht hebben ofzo.

'I-Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen' zegt Jade schor die Louis zijn hand vast pakt. 'Word alsjeblieft gewoon snel wakker, we missen je en horen je stem graag weer. Dat geweldige accent van je en je aanstekelijke lach'

Ik glimlach en de meiden kijken sprakeloos naar Louis.

'Waarom hebben we hier een jaar over gedaan?' vraagt Leigh-Anne zachtjes. 'Waarom zijn we niet eerder gegaan? Hij is wel onze beste vriend'

'I-Ik weet het niet' zegt Perrie schor. 'Ik weet het echt niet'

'Jullie moeten jezelf niet de schuld geven' zeg ik. 'Jullie hebben ook gezien hoe ik heb gereageerd, en ik zit hier misschien zelfs wel te vaak. Ik kom hier dagelijks om te kijken of er misschien iets verandert in zijn toestand, maar dat is tot vandaag nog niet gebeurd'

'Hij ligt hier gewoon al een jaar' zegt Jesy verbaast. 'Dat jaar is zo snel gegaan, te snel eigenlijk'

'Hij heeft zijn 19de verjaardag gemist' zegt Perrie ineens. 'Hij zei altijd dat hij het zo groot wilde geven, maar hij lag hier op 24 december'

'Ik weet het' zeg ik. 'Ik en Lottie waren de enige hier. Zijn ouders waren te druk met het werk en jullie konden het nog niet aan'

'Dit kan niet waar zijn' zegt Jade en er loopt een traan over haar wang. Ineens hoor ik een zachte hoest en kijken we om naar de deur. Ik zie Niall en Liam staan en begin te glimlachen.

'W-We...uhm...hebben ons bedacht' zegt Niall schor en hij loop voorzichtig naar het bed toe. Ik ga een beetje naar achter zodat Niall Louis zijn gezicht kan zien en er stromen meteen tranen over zijn wangen.

'We hadden dit echt eerder moeten doen' zegt Liam schor.

'Jullie moeten ophouden met dat te zeggen' zeg ik. 'Echt, het is het verleden, we kunnen er niks meer aan veranderen. Het enige wat jullie kunnen doen is er nu voor hem zijn, erin geloven dat hij wakker wordt. Hij moet wel, hij kan niet ook zijn 20e verjaardag missen'

Mijn knikken snikkend en ik glimlach aanmoedigend....