All over again...

10 - Mam (Deel 2)

'Ik wil alleen duidelijk maken dat Louis misschien helemaal niet de ware voor je is' zegt mijn moeder. 'Mensen horen niet op hetzelfde geslacht te vallen, er loopt daarbuiten een meisje rond wat perfect is voor jou'

'Dat geloof ik niet' zeg ik kortaf en mijn moeder zucht.

'Zet Louis uit je hoofd, honey, hij wordt niet wakker. Zijn hart stopt er uiteindelijk mee. En dan? Wat ga je dan doen? Dan heb je te weinig geld om rond te komen en beland je op straat, is dat wat je wilt?' vraagt mijn moeder.

'Waarom moet je nou altijd zo negatief doen?' vraag ik en ik begin nu wel echt boos te worden. 'Louis gaat helemaal niet dood. Dat kan hij mij niet aandoen. Hoe kun je dat überhaupt zeggen? Ik dacht dat jullie zo goed met elkaar overweg konden? Je mocht hem toch? Hij is misschien geen meisje, maar hij is wel mijn vriendje, of je dat nou leuk vind of niet'

'Ik geloof er gewoon niet in, oké?' vraagt mijn moeder. 'Een jongen hoort met een meisje te gaan, niet met een andere jongen. Het klopt gewoon niet. Ja, ik vond Louis een hele leuke jongen. Maar vond ik het ooit leuk dat jullie deden zoenen? Nee, omdat dat niet hoort. Louis had gewoon je beste vriend moeten blijven. Niet meer, niet minder. Just friends'

'Nou, helaas, dat is niet gebeurd' zeg ik boos en ik zet de mok op de tafel. 'Ik ga, ik heb geen zin in dat negatieve gedoe van jou'

'Als je nu gaat, moet je ook niet komen uithuilen bij me als hij wel doodgaat' zegt mijn moeder snel.

'Hij gaat niet dood!' roep ik en er beginnen tranen over mijn wangen te lopen. Het vrolijke humeur wat mijn vrienden in mij naar boven hebben geroepen is helemaal weg, het is gewoon weg geslagen door mijn bloedeigen moeder.

'Als jij het zegt' zegt mijn moeder koel. 'Ik zeg alleen maar dat het mij niks zou verbazen'

'Je bent echt een rot moeder!' roep ik huilend en ik ren het huis uit. De tranen stromen over mijn wangen en ik stap snel in mijn auto.

'Waag het niet om weg te rijden!' roept mijn moeder nog maar ik geef gas en race de straat uit, terwijl luide snikken mijn lippen verlaten. Ik veeg mijn tranen ruw weg, maar ze komen meteen terug. Ik rijd naar Niall zijn huis en bel daar aan. Zijn moeder doet open en ze kijkt me meelevend aan.

'Ga maar naar zijn kamer, sweetheart' zegt ze en ik knik dankbaar. Ik ren de trap op en klop op de deur.

'Kom maar!' zegt Niall en ik open de deur. Hij staat meteen op als hij me ziet en neemt me in zijn armen.

'Wat is er?' vraagt hij bezorgd.

'Hij gaat toch niet dood, hé? Ik kan niet zonder hem, hij gaat toch niet dood?' vraag ik snikkend.

'Waar heb je het over, Hazz?' vraagt hij verbaast.

'Louis' snik ik en Niall zucht. Hij slaat zijn armen beter om me heen en drukt een kus op mijn voorhoofd.

'Ik denk niet dat hij doodgaat' zegt hij dan. 'Louis is sterk, ik denk echt dat hij nog wakker kan worden'

Ik zucht opgelucht en trek terug uit de knuffel.

'Hoe kom je daarop?' vraagt Niall terwijl hij mijn tranen wegveegt.

'Mijn moeder' snik ik. 'Ze zei dat ik gewoon weer moet gaan daten, omdat Louis het toch niet red'

'Niet geloven, Hazz' zegt Niall.

'Hij wordt wel wakker, daar ben ik zeker van'.....