Blown to Forever (Montereal Series #1) COMPLETED

Chapter 4

                                                                         
"May audition nang mga club dito bukas. Wanna join?" baling sa akin ni Vienna.
 

  
Mukhang nabuhayan ako ng loob doon. "May sports club ba dito?"

    
"Yes. Ano bang sports ang gusto mong pasukan?" tanong niya sa akin.
  
  
"Volleyball lang"

  
"You're good at playing volleyball?" shocked na tanong niya.
 
  
I laugh with her reaksiyon." Yeah, volleyball player ako sa dating school namin" sabi ko

 
"Sana all" madrama niyang sabi.
 
  
Tumawa ako sa reaksiyon niya. Kung kanina mukha siyang may pagkatanga ngayon naman mukhang maganda naman siyang kasama.

  
"Sige samahan kita bukas" nakangiti niyang sabi.

  
"Dito na ako" sabi niya nang natapat na kami sa room niya.

  
I nod, dahil sa sunod na room pa ang akin. Mabuti nalang at tahimik ang buhay ko sa sumunod na mga subject dahil hindi kona nakasama ang maniac nayun.

  
Hindi kona nakita si Ken hanggang matapos ang klase ko at nakakaginhawa iyon sa pakiramdam.

  
Kinabukasan late akong nagising kaya lakad takbo ang ginawa ko ng makapasok na sa school. This is all Kendrick's fault kung hindi sana niya ako ginaganon kahapon e di sana maaga akong nakatulog.

   
"You look like a zombie" litanya ni Vien nang maabutan niya ako sa gate.

  
"Matagal kasi akong nakatulog kagabi" sagot ko.

  
"Btw. I have to go na talaga" i wave my hands to her. Hindi kona hinintay ang sagot niya.
  
  
"Shit! Shit! Shit!" mura ko sa loob nang elevator dahilan para tingnan ako ng mga kasama kong sumakay.

  
Agad na akong tumakbo papunta sa room namin. Mabuti nalang at wala pa ang proff namin.
 
  
"Shit!" mura ni Kendrick nang makita ako. Mukha pa talagang nakakita ng multo ang mukha niya.
 
  
Andito pa talaga tong mukong nato eh. Pinag taasan ko siya ng kilay. I have no time to argue with him right now.

   
"Walking zombie kaba?" tanong niya sa akin.

 
Lumapit pa talaga siya sa akin at tinitigan ng maigi ang mukha ko. Ayan na naman yung hearbeat ko, ambilis. Naghuhurumentado.

  
"Can't you stay on your chair? Alam kong mukha akong sabog at dimo na kailangang i point out yun" pagalit kong sagot sa kanya.

  
Hindi ko alam kong nagagalit ba ako sa kanya dahil kinausap niya ako o dahil sa puso kung di kumakalma at sa sarili ko, kung bakit ampanget ko ngayon.

    
"Don't worry you're still pretty" nakangiti niyang sabi at bumalik na sa upuan niya.

   
Iniwan niya akong nakatunganga habang ang bilis ng pintig nang puso ko. My heart problem naba ako? O baka i'm falling inlove with him? Shit! No..no...no. He's an asshole, hindi ako nahuhulog sa kagaya niya. Damn! I must guard my heart. Tsaka wala namang nakakainlove sa kanya. Nakakairita; marami.

  
  
Bumaling ako sa kanya. He's staring at the projector, nakikinig nang maayos. Shit! diko pa talaga namalayan na andito na ang guro namin.

  
 
Nang nag dismiss na ang prof namin agad na akong lumabas para sana pumunta sa comfort room para naman kahit papano makapag ayos.
 

  
"Wait" rinig kong sigaw ni Ken sa akin. 

  
Nilingon ko siya at binigyan ng question look. Kitang kita ko ang pagbaling nang mga kaklase namin sa amin, hinihintay din ang sasabihin niya.

  
  
"Totoo yung sinabi ko.  You're still pretty." nakangiti niyang sabi at nauna nang lumabas.
  
   
Naiwan na naman akong nakatunganga habang kumakalabog ang puso ko. Shit! nabibingi na ako sa lakas ng pintig nang puso ko.