Blown to Forever (Montereal Series #1) COMPLETED

Chapter 23

  

"What's your name miss?" Harang sakin nang isang di pamilyar na lalaki. On his look, halatang lasing na lasing na siya.

 
Pabalik na sana ako sa loob nang harangan ako nang lalaking ito.

 
"Excuse me" i said at dumaan sana sa tabi niya, but before i could step forward tinulak niya ako.

 
"I'm still talking to you, wag ka namang bastos" sigaw niya.

 
Hot sweat form into my head, nawala ata ang ka tipsyhan ko kanina. Lumingon ako sa paligid, pero wala akong nakikitang tao.

 
Tumayo ako nang maayos " Excuse me, hinihintay ako nang mga kaibigan ko" matapang kong sabi kahit takot na takot na ako.

 
Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa at ngumiti siya nang loko. He walk towards me.

 
"Stay away! Wag kang lumapit" sigaw ko. The fear in my voice was so evident .

 
Sumipol lang siya at hinaplos ang balikat ko "Pervert" sigaw ko at hinawi ang kamay niya. He look like a demon, pulang pula ang mata niya.

 
"Yan ang gusto ko eh! Palaban" sigaw niya at akma sana akong hahalikan. Dali dali ko siyang tinulak at tumakbo na but before i could finally run to him ay nahila niya ang buhok ko.

 
Nadapa ako sa sahig. Subrang sakit nang tuhod ko, but i still manage to stand. I was praying that time na sana may pumasok, na sana may tumulong, gusto kong makaalis don.

 
"Wag kang tumakas, dipa ako tapos" sigaw niya at sinampal ako.

 
"Help! Kendrick! Tulongggggg" umiiyak kong sigaw. Kusa kong nasigaw ang pangalan ni Kendrick. Gusto kong dumating siya at iligtas ako dito.

 
I badly need help right now.

 
"Walang tutulong sayo" lumapit siya kaya nasipa ko siya sa gitna, dahilan para mamilipit siya sa sakit.

 
Tatakbo na ulit sana ako nang bigla niya akong suntukin sa sikmura.

 
"H-elp" malakas kong sigaw kahit namimilipit na ako sa sakit. He punch me second time, dahilan para manlabo ang paningin ko.

 
Tears flow from my eyes, mukhang wala na talagang tutulong. Hot tears continue flowing from my eyes, still praying na sana maligtas ako. Palapit na palapit na ang mukha nang lalaki sa akin, but before ako tuluyang mawalan nang malay ay may narinig akong yapak at sunod na ang paghandusay nang lalaking nagtangka sanang gumahasa sa akin.

 
"Marrie, are you okay?" He said habang karga karga ako.

 
"L-awrence" huli kong nasabi bago tuluyang dumilim ang paningin ko.

 
"Gising na siya" boses ni Vien.

 
I open my eyes, i try to sit kaso biglang kumirot amg sikmura ko. Naalala ko muntik na pala akong magahasa kanina.

 
"Where am i?" Lingon ko kay Vien, katabi niya si Nathan. Paglingon ko sa kabilang gilid ko, i saw Lawrence, he's staring at me worriedly.

 
"Asan si Kendrick?" Tanong ko ulit. Imposibleng wala siya dito.

 
"You're in the Hospital Marrie" sagot ni Lawrence sa akin.

 
"And kendrick is not here" malungkot niyang sabi.

 
No! Bat wala siya dito? Saan siya? Hindi niya ba nalaman ang nangyare sa akin?

 
"Papunta na dito ang parents mo, tinawagan kona" nakangiting sabi ni Vien, pero hindi ko makaligtaan ang awa sa tingin niya sa akin.

 
I nod. "Where's my phone?" tatawagan ko si Kendrick. He need to know what happened to me.

 
"Naiwan namin sa bar ang bag mo" sagot niya.

 
Tumango ako "Can i borrow your phone then?"

 
Nagtinginan silang tatlo " Naiwan ko din Marrie, nagmadali kasi kaming isugod ka dahil nawalan ka nang malay"

 
"Sayo Lawrence?" Baling ko sa kanya.

 
Yumuko siya, kasabay nang pag iling niya "Wala din akong dala"

 
Wt?

 
Bumaling ako kay "Nathan?" Huling pag asa ko. Sana may dala siya

 
She stared at Vien for a moment, bago siya bumaling sa akin at umiling. Isa-isa ko silang tiningnan. Awang awa ang mga mukha nilang nakatingin sa akin.

 
"Mabuti nalang at naligtas ka ni Lawrence" Vien said happily pagkatapos nang limang segundong katahimikan.

 
I look at Lawrence. Malungkot siyang ngumiti sa akin.

 
"Nasa kulungan nadin ang walang hiyang yon" Nathan said. "He's the driver of Velazxo" dagdag niya.

 
 
Hot tears flow in my eyes. I look at Lawrence, the one who saved me. That time all i think is Kendrick, si Kendrick na magliligtas sa akin, si Kendrick na hindi ako hahayaang masaktan, but he's not there. Si Lawrence ang nandoon noong kaylangan na kaylangan ko nang tulong.

"Thank you" umiiyak kong saad. Lumapit siya sa akin and give me a tight hug he can offer. Umiiyak ako sa balikat niya.

 

"Vien dimo ba natawagan si Kendrick?" Sabi ko nang dahan dahan nang tumahan ang mga luha ko.

 

 
"Hindi eh! Don't worry i'm sure pag nalaman niya. Dali dali yung pupunta dito. Mahal ka non eh" she smilingly said, pero tumulo din yung luha niya sa huli.

 
She went on me and hug me too. "Don't worry, everything will be okay" she whisper.
 
 
"Hija!" Rinig kong sigaw ni mama nang pumasok siya. She look worried, nasa likod si dad at agad kinausap si Lawrence.

 
"What happened? Are you hurt?" Chineck niya ako at agad niyakap.

 
I smile. "I'm alright mom. Thanks to Lawrence naligtas niya ako" baling ko kay Lawrence na kasalukuyang tumitingin din sa akin.

 
Mom turned her gazed to Lawrene "Thank you" maluhaluha niyang sabi. Tumango lang si Lawrence and smile.

 
"Where's the bastard who try to rape my daughter?" Mom said in anger.

 
Dad went to her. "Calm down, that bastard is in the prison already. Calm down!" Dad said habang hinahawakan ang kamay ni mommy.

 
"Don't worry tita, i already talk to Fien Velaxzo sinisigurado po nilang makukulong ang driver nayun" Nathan said.

 
Mama calm down after she hear that. Sunod namang pumasok ang doctor, i mean Kendrick's tito. He smile nang magtama ang mata namin.

"Mr. And Ms. Montemayor, You're daughter is okay. Wala naman pong naapektuhan na organs dahil sa pag kakasuntok sa kanya. All you need to do is make her rest and don't let her access any gadget" he said.

Napasinghap sina Vien nang marinig ang sinabi nang doctor.

"Pwede napo siyang ilabas" dagdag nito.

"Thank you doc" sabay na sabi ni mommy and daddy.

"Please don't access any social media account hija" the doctor said before finally going out.

Wt? Bat naman bawal?