Blown to Forever (Montereal Series #1) COMPLETED

Chapter 26

  

"Andito na tayo" Lawrence said cheerfully. He tried to share some joke while he was driving kanina, pero parang wala lang lahat iyon sa akin.

   
When you're in pain, you will forget the feeling of happiness. Iniisip mo nalang kong bakit ka nasasaktan? Kung bakit ka umiiyak? And right now alam ko na ang sagot. I am hurting cause Kendrick is one of the reason why i am happy. He use to be my source of happiness, he owns my heart at ngayong nawala siya parang may hollow space sa puso ko.

  
All i want is to escape this pain. Gusto kong kalimutan ang lahat at bumalik na sa dating ako. The old me who use to be happy and carefree.

  
I look at Lawrence and smile a bit. Tiningnan ko kung saan kami and the view made me cry. Dammit!.

  
"Hey are you okay?" He said worriedly. Andito pa kami sa loob nang sasakyan.

  
I nod and smile but my tears keep flowing. "Y-eah! I- am." Nauutal kong saad.

  
Agad siyang bumaba at umikot na para pag buksan ako. Sinalubong kaagad ako nang hangin. Hindi ko alam kong bababa ba ako o yayayain nalang siyang umuwi.

  
He offer his hands. "C'mon, this place will made you feel at ease" he said smilingly but i can see the sadness in his eyes.

  
I hold his hands and step out of his car. The air is so fresh. Kitang kita ko ang tanawin nang Montereal. I look up at kitang kita ko ang kubo na pinuntahan namin ni Kendrick noon. Andito kasi kami sa ibabang bahagi lang non.

  
"Ganda diba?" He said. I turned my gaze on Lawrence hoping na si Kendrick ang kasama ko ngayon.

  
I breath deeply "Kendrick once bring me here. Hindi ngalang dito, pero doon" i said at tinuro sa kanya ang kubo na nasa tuktok.

  
He panick. "Shit! I'm sorry. Ba't diko nga ba naisip yon" he said worriedly.

  
I smile to him. "No it's okay. In fact you bring me to the right place. I really love this place, nakikita ko kasi ang ganda ng Montereal" i said to comfort him.

  
"Are you sure, pwede naman sa iba nalang"

  
"Huwag na. Mas gusto ko dito" i said assuring him that i'm fine.

  
I spend almost an hour watching the view and feeling the fresh air. Medyo umiinit nadin kaya napag pasyahan konang umuwi.

  
"Let's go?" I said. Ngayon kulang napansin na hindi pala ako bumitaw sa pag hawak sa kamay niya. I feel ackward kaya tinanggal ko ang kamay ko sa kanya.

  
"Gusto mo bumalik sa school?"

  
Umiling agad ako. Wala pa akong lakas bumalik sa school ngayon. Wala akong lakas harapin si Kendrick at mas lalong wala akong lakas harapin ang katotohanang wala na kami.

  
"Totoo bang bet lang ako?" Tanong ko kay Lawrence sa kalagitnaan nang daan. I think i need an answer, kahit di galing kay Kendrick.

  
He look at me before letting out a deep sighed. "Does i need to answer that?" Nag aalangan niyang tanong.

  
Uminit ulit ang mata ko, by what he said alam kona ang sagot but i still nod. Gusto kong marinig yun.

  
"Y-es" nag aalangan niyang  sabi.

  
"Kailan niyon lang nalaman?" Sa huling salita pumiyok na ang boses ko. Trying to act strong in this situation is useless, ang hirap magpanggap na okay lang sakin kahit alam kong mas nadudurog ako sa nalalaman ko.

  
Halos hindi na siya maka pokos sa pag dadrive at halatang halata na sa mukha niya ang pag aalala. "Nung nasa bar tayo, nung nag punta ka sa cr. That's why i find you kasi baka makita mo and then that happened" mahaba niyang paliwanag.

  
"Nasa video ba yun?" Matapang kong tanong, hindi ko natapos tingnan ang video kanina dahil agad kinuha iyon sa akin.

  
"Yeah. Hindi mo nakita?"

  
I nod while sobbing.

  
"Please stop crying" nag aalalang sabi niya. He reached for my hands at hinawakan iyon.

  
How can i stop? Gusto korin eh, pero paano? How can i stop crying when i know that i'm bleeding inside? Na alam kong durog na durog na ako.

  
"G-usto ko din" umiiyak kong saad. "Can you tell me how?" Baling ko sa kanya.

  
He stop the car at tinahan ako. Tinulungan niya akong pahiran ang mga luha kong walang tigil sa pagbuhos. "Marrie, you don't deserve this" he said and hug me.

  
Umiiyak ako sa dibdib niya. Mas lalo lang lumakas ang pag iyak ko. Mas lalo kasi akong nagigising sa katotohanang Kendrick would not be here for me anymore, na siya ang dahilan kong bakit nasasaktan ako nang husto ngayon.

  
Ang sakit lang isipin na yung dating nagpapasaya sayo ay siya ring dahilan kung bakit umiiyak ka ngayon.

  
"I-f i d-ont deserve this Lawrence, b-akit ko to nararanasan ngayon?" Humihikbi kong saad.

  
He hug me tightly "You deserve to be happy Marrie. Kendrick is just a complete asshole!"

  
"Fuck this love! I would never fall inlove again"

  
"You will, pero next time siguraduhin mong sa tamang tao na" he said.

  
Humiwalay na siya sa pagkakayap sa akin. He cup my face and stared at me. Umiiyak padin ako.

  
"Next time, make sure na sa tamang tao na. Okay?"

  
I nod, but i can't see that now. Falling inlove again after Kendrick is too imposible. I don't think i would love again. Pero siguro baka nga, pero sa ngayon, wala.

  
Muli siyang bumalik sa pag upo at hindi na nagsalita. I continue crying and sobbing. Masakit eh! Subrang sakit.

  
Kung nakikita lang ako ngayon nang dati kong sarili, siguro tatanungin niya ako kung saan siya nagkamali. Madali kasi akong naniwala. I fall easily and believe all his lies, hindi ko alam na laro lang pala to sa kanya.

  
When you're inlove nalilimutan mo talaga ang priorities mo. You depend to that person and you'll give your heart to that person kaya kapag naghiwalay masasaktan ka at kaya ako nasasaktam ngayon, cause i gave him my everything.

  
Iiyak ako ngayon. Pero sisiguradunin kong pagkatapos nang lahat nang sakit, hinding hindi na siya makakabalik sa akin. His going to regret what he did to me.