Blown to Forever (Montereal Series #1) COMPLETED

Chapter 33

  

Tulala lang ako nang nasa loob na kami ng sasakyan ni Kendrick. Hindi ko alam kong ano ang nararamdam ko. Natatakot ako na baka totohanin niya, pero mas lalong natatakot ako na baka kailangan kong mamili.

  
"Are you okay?" Kendrick said in a worried tone. Hindi ko na napapansin na kanina pa pala siya nagsasalita

  

I blink and look at him "Yeah! Kasama kita eh" i smilingly said. Siguro hindi ko na muna iisipin ang sinabi ng mama niya. I should enjoy this moment, na kasama ko si Kendrick.

  
He giggle at ngumuso pa. "Kiss me" utos niya. Kitang kita ko ang pamumula ng tenga niya.

  
"Ayoko nga!"

 
"Damot nito, kiss lang e-"

  
I kiss him. Isang mabilis na halik, uminit pa ang mukha ko sa paghalik sa kanya. Matagal tagal nadin kaming din naghahalikan.

 
"Ang bilis" reklamo niya.

  
"Kiss lang sabi mo eh"

  
Nag evil grin siya sa akin "Dapat pala french kiss hiningi ko."

  
Pinanlakihan ko siya ng mata "Wala na huli na" panunuya ko.

 
Ngumuso siya at pilit nilalapit ang mukha niya sa akin. Kinikiliti niya pa ako gamit ang kanan niyang kamay.

 
Tawa ako nang tawa "Kendrick, umayos ka. Pag tayo nabunggo, hihiwalayan talaga kita" natatawa kong sabi. Hindi kasi siya tumitigil sa pangingiliti.

  
Agad din siyang tumigil "Yes po baby" sumaludo pa talaga siya sa akin. Natawa nalang ako.

I miss this kind of happiness, this genuine happiness. Akala ko dati kaya kong maging masaya kahit wala siya. Yes! I can. Pero iba pa din pag alam mong buo ka, yung alam mo sa sarili mong wala kang tinatagong sakit at panghihinayang.

 
People usually say they are happy even if they don't. We used to fake our emotions, we lie to the people around us and we lie to ourself trying to convince that we are happy even if we're falling down inside. Mahirap magtago nang nararamdaman, noong panahong wala na kami lagi kong sinasabing okay ako, kaya ko to, makakabangon ako but deep inside i know i'm not okay. Tumatawa ako but i know i'm not genuinely happy.

 
Being with Kendrick again made me feel the genuine happiness again, yung sayang alam kong sa kanya ko lang makukuha.

 
"Stop staring" reklamo niya. Hindi ko pala napansing sa kanya ako nakatitig.

 
 
I rolled my eyes "Alangan naman may mata ako Kendrick, tsaka ayaw mo non sayo lang ako naka pukos?"

 
"Gusto syempre" he chuckled. "Ikaw nga sayo lang umiikot mundo ko"
dagdag niya.

 
Sinapak ko siya, kinilig ako eh "Heh! Wag ka ganyan kinilig heart ko"ma drama kong sabi. Tumawa lang siya.

  
Hindi ko tinanong sa kanya kong saan kami pupunta pero basi sa dinadaanan namin mukhang alam kona kung saan.

 
The view of Montereal is really fascinating. Subrang ganda tingnan mula dito. Binungad kami nang preskong hangin at nang matatayog na puno.

 
"Na miss ko dito" untag ko.

 
"Mas na miss kong pumunta dito kasama ka"

  
My heart fluttered for a moment. Kendrick is the only person who can make me feel like this. "Ang sweet" i said and hugh him mula sa gilid.