Princess Metanoia (Completed)

Chapter 44: Unclear Goals

WINTER

"Tougher!"

I strengthen my grip onto the piece of wood Im holding. I need to hit one of the goblin targets with this.

"You need to pay attention to every second you are at the arena, Cause you'll never know when the enemy attacks."

Naramdaman ko ang pagtaas ng mga balahibo ko sa gilid kaya't agad kong hinapas sa gilid ko ang hawak hawak kong kahoy at tumama ito sa goblin na agad ring naglaho ng matamaan ko.

Headshot.

"Well done winter, now with a blindfold on" saad ni Mitch sa akin tsaka nakangiting binigay sa akin ang itim na tela na tinanggap ko.

This is easy, besides ginawa narin namin ni uncle pete tung ganto nung nagtratraining pako. Hindi na ko bago sa mga gantong bagay. My training was even worse than you could imagine— what can i say, they are preparing me for something big.

Tinulungan ako ni Mitch sa pag-ayos ng takip ko sa mata hanggang sa tuluyang wala nakong makita kundi kadilim nalang. Medyo mahigpit rin ang pagkakatali nito para hindi matanggal.

"Step aside everyone and stay quiet." Wind spoked.

Rinig na rinig ko ang mga yapak ng mga itong nagsipuntahan sa gilid. Even the sound of the hologram was heard. They are probably summoning an enemy now.

Nakarinig ako ng kaluskos sa likod ko kaya't marahan kong humarap doon at napahawak ng mahigpit sa kahoy nadala dala ko. Wala manlang sinabi sina Mitch kung anong creature ang haharapin ko ngayon.

Pero hindi naman pwedeng goblin nalang diba? By the noises Im hearing, malamang sa malamang ay hindi ito isang goblin. Goblin's have that odd smell whenever their near. Habang itong kasama ko rito ngayon ay wala manlang amoy.

But It's growling.

Could it be a—

Mabilis akong napaluhod at iniwasan ang papalapit na kung anong bagay sa akin. I felt my neck nearly on contact with a metal like object, it felt cold.

Ng maramdaman kong may kung sinong papalapit ay dumapa ako at humiga sa sahig when i felt something jumping over me.

This is getting boring as usual.

I jumped to stood up and as expected that creature came to attack me again. But this time my hand was faster as i hit it with full force. Hitting it down ways para napaluhod ito sa harapan ko.

Hinayaan ko ang kahoy sa balikat nito at hinanda ang mga paa ko.

Without thinking twice i jumped circling around my place as my right foot met my target's body.

Tinanggal ko ang takip ko at nakita ang isang halimaw na may mga mahahabang kuko at mala kuba kong tingnan. Then It disappeared. 

"Great job" nakangiting papuri sa akin ni Clark na pinapalakpakan ako ngayon. I ignored them and went to the tables on the side.

Kanina pa kami dito at gutom na gutom nako, ni hindi manlang ako nag-umagahan.

Nagising nalang ako sa kwarto ko at kumakatok na si Mitch para papuntahin ako dito. Ang sakit sakit ng ulo ko. Napadami ata ako ng nainom kagabi ah.

"That was incredible, pano mo nagawa yun?" Pekeng tanong ni lily na umupo rin sa harapan ko ngayon.

Halata namang gusto niya kong kausapin wala lang maisip na topic kaya't pinuri nalang ako. Which is awkward. Wala na bang mas magandang topic diyan lily? Kaloka.