Gece'nin Ay'ı

17. Bölüm: Kim Seçiyordu?

#.        #.        #.        #

Bu bölümü ve bundan önceki bütün bölümleri önce sizlere sonra da çok sevgili kuzenim, her şeyden öte kız kardeşim Naz'ıma ithaf ediyorum. Seni sonsuza kadar çok seveceğim ilk ve tek göz ağrım, iyiki varsın!!

#.        #.        #.         #

Evimin son haline bakıp derin bir nefes verdiğimde etrafa gülümseyerek baktım. Geri bir tek bavullarım kalmıştı. Mutfak eşyalarını ve diğer en küçük ayrıntıları bile tamamlamıştım.

Hevesle evimin son görüntüsüne bakıp telefonumu cebime attım. Üzerimde olan bol ince uzun kollumu çekiştirip altımda olan dizimin bir karış üstüne gelen kot şortumun içine iyice yerleştirdikten sonra saçlarımı açıp düzelttikten sonra evin anahtar kartını alıp evden çıkarken kapıyı kapatıp kartı göstererek kilitledikten sonra evin kapısının ekstra kilidini devreye çıkarmak için şifre girdiğimde onu da cebime attım ve binadan ayrıldım. Aşağıya indiğimde haftalar sonunda evimin işini bitirebilmemin rahatlığıyla arabama binip üstünü kapattıktan sonra eve geri döndüm. Arabayı yine dikkat çekmeyecek bir yere park ettikten sonra kilitleyip etrafa bakıp dikkatli bir şekilde eve girdim.

Evin kapısını sessizce ardımdan kapattıktan sonra kimsenin olmadığının verdiği mutlulukla hemen odama girip dolabımın üzerinde olan iki koca valizi indirip bütün kıyafetlerimi düzenli bir şekilde koyduktan sonra diğerinin de yarısından biraz fazla dolunca boş yerlerine teknolojik eşyalarımın hepsini yerleştirdim ve derin bir nefes verdim. Geri bir tek kimseye gözükmeden bu evden gitmek kalmıştı. Eğer babam görecek ve öğrenecek olursa bana yapacaklarını düşünmek tüylerimi ürpertirken vakit kaybetmemek için odamdan çıktığımda evin kapısına yöneldim. Hızla ayakkabılarımı giydikten sonra kapıyı açtığımda elime bavullarımı aldım ve kafamı kaldırmamla sinirden kıpkırmızı bir surat ifadesiyle bana bakan babamla karşılaştığımda içimde olan korkuyla yutkunduğumda beni içeri ittiğinde yere düşecekken saçlarımdan tutarak beni ayakta tuttuğunda ağlamaya başlamam bir olmuştu.

"Oğuz bırak kızı gitsin!" diyen Sevgi ablaya döndüğünde beni yere fırlattıktan sonra onun karşısına geçti.

"Ne diyorsun sen, sen ne diyorsun!"

"Duydun işte bırak kızı gitsin! İstediğin zaten bu değil miydi! Gitsin istemiyor muydun! Sonsuza kadar gitsin dönemesin demiyor muydun! Bırak kızı kurtulsun işte senden!"

"Ben sonsuza kadar dönemesin derken ölsün istiyordum! Bu ise bizden uzaklaşıp günlük gülistanlık bir hayat yaşayacak! Yok ya! Bizden kurtulması için ancak ölmesi lazım! O da madem kurtulmayı bu kadar istiyor ölsün o zaman! O nasıl Sevda'mı öldürdüyse o da ölsün!" diye bağırdığında korkuyla ağlamaya devam ederken bu kadar kötü bir babaya sahip olduğum gerçeği kalbimin ağrımasına neden oldu.

Tekrar üzerime gelmeye başladığında Sevgi abla onu durdurmak için tutunca onu da tutup duvara fırlattığında baygınca yere düşerken bana döndü.

"Madem kurtulmak istiyorsun öleceksin!" dediğinde yolun sonuna gelsemde gelmesem de konuşmam gerektiğini hissederek artık dayanamayarak ayağa kalktım ve bana vurmak üzere olduğu elini havada yakaladım. Ya şimdi ya hiç diye içimden geçirdikten sonra ona en duygusuz bakışlarımla baktım.

"Sakın bir daha annemin adını ağzına alma! Duydun mu beni?! Sakın bir daha onun adını ağzına alma!!"

"Sen kimsin be, sen kimsin! Sen onu öldürdün! Onu benden sen aldın bir de utanmadan annem deme ona!"

"İşte senin sevgin de bu kadar! Sen kendi öz kızını onun emaneti olarak görmek yerine öldürmek istiyorsun! O benim için hayatından vazgeçerken sen onun emanetine hıyanet ediyorsun! İşte sen bu kadarlıksın!"