Chapter 4: Safe Landing

63 6 0
                                    

The door swung open. Mama greeted my morning with disappointment and madness written on her face. Never did she know about my escape plan every night until last night. It was the dumbest fancy party we ever had. This is my first time seeing my mom looks very disappointed and mad at me. Iyong tingin na parang kakainin ka niyang buhay. When we arrived home, we were'nt able to talk. Kaya ngayon, galit na galit ang mukha ni mama na nakatingin sa akin.

"Celia! Anong kagagahan ang ginawa mo!? Nilalagay mo sa panganib ang buhay mo!" She's preventing her hands to slap me.

"Alam mo ba kung anong ginagawa nila ngayon?" Naluluhang tanong niya but still may galit parin sa tono niya. "Sinisimulan na nila ang paghahanap, Celia! Kung nanatili ka lamang sa bahay hindi ito mangyayari ngayon! Ano sa tingin mo ang gagawin nila kapag nahanap ka nila? Iiyak? Magtatago? You can't do that, Celia. They'll hunt you forever!"

Hindi ko napigilan ang namumuong luha sa mata ko. A feel guilt and pain. Hindi ko alam na dahil sa ginawa ko ay pwede akong mapahamak at ang pamilya ko.

"Ma, I'm sorry."

"Hindi ko naman alam na aabot sa ganito. I'm s-sorry, really."

"You can tell me your sorry after 2 weeks." she said before she went out of the room and close the door.

I know what she means by that. I'm grounded for 2 weeks. I feel a pang of guilt, I never knew this day would come. Alam kong galit sila, they wouldn't let their daughter gets lock in her room for 2 weeks if they don't have a reason. A good annoying and hardheaded daughter is always a pain in the ass. I love my family and seeing them getting hurt would make my heart broken, and what I just saw today. Mother's eyes is full of mixed emotions, she's disappointed, mad, and hurt.

Pinunasan ko ang luha ko kasunod ay humiga sa malambot na kama at tumingala sa kisame. I need to get that ripped paper. Hindi pwedeng mapunta iyon sa kamay ng mga tao. Kapag nalaman nila kung anong ibig sabihin non ay mapapahamak kami. Lalo na kapag malaman nila ang ibig sabihin ng nature's blood at kung saan ito makukuha.

I can't afford to risk.

I guess there's only breakfast and dinner without dessert for me. I won't be having lunch, it's part of the grounded thing.

Clint entered my room without even a single knock while holding a tray of breakfast.

"Sorry to barge in... Ang bigat kase nitong dala kong tray." he pointed the tray using his mouth. Nilapag niya sa study table ko ang pagkain. Napakamot siya sa batok at tinignan ang pagkain kasunod ako.

I know what he's pointing out.

"Huwag kang mag-alala. You know grounded foods?" Sabi ko kaya natawa kaming dalawa.

Hindi lang ako ang nakaranas na ma-grounded. Even my brothers did. They've already tasted these bland foods and getting locked in a room, but mine's always the worst. Ako ang palaging nagra-grounded. And I will be suffering for 2 weeks.

Sinong kakayanin ang ganon katagal na makulong sa isang silid? Hmmm. A criminal? But lucky for them they can come out everytime they eat, have activities, and when someone visited them. Unlike me, my family's downstairs and I can't go out even if my butt is getting itchy.

Kinuha ko ang pagkain at sinimulang kainin iyon. Broccoli, ampalaya and a cup of rice. What a delicious food.

"Ang sarap ng pagkain noh? Gusto mo?" he laugh at my sarcastic tone.

"Ayan tuloy napala mo."

"Anong gusto mong gawin ko? Sa bahay mag-aral ng mga spells? Eh kung masunog o masira ang bahay natin, sinong may sala? Ako parin. Duhh" inirapan ko siya ngunit tinawanan niya lang ako

Celeste: The Last WitchTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon