Celeste: The Last Witch

Chapter 8: Fall In The Middle Of The Woods

I'm sitting on the cold metal chair outside our house while looking at the stars. Hindi ko maisip na wala na si Manong. Kaninang umaga inilibing na siya. Kahit hindi namin siya tunay na pamilya ay tinuring namin siya. Wherever Manong is, I hope he's in good hands.

I felt the cold breeze touches my skin as the wind blows toward my direction. It's too windy! I could see the dark clouds forming in the night sky and heard the loud thud of thunder. A heavy rain is coming! Agad akong napatayo sa kinauupuan ko at tumakbo papasok sa bahay. Nadatnan ko silang lahat na busy sa kaniya kaniyang ginagawa .

"Babagyo ata ma." Saad ko kay mama na nilo-lock ang mga bintana. Lumapit ako at tinulungan siya.

"Hon, nagkaproblema tayo" napalingon kaming sabay ni mama kay papa. "Wala na tayong stock ng pagkain dito sa bahay. Lahat ng pagkain na bagong dating ay nasa pharmacy"

That is a really big problem. Hindi namin alam kung kelan titigil ang bagyo. Baka hindi kami makakain nito kapag nagkataon na aabutin ng tatlo o isang linggo ang bagyo. Lumapit ako sa kanila dahilan para mapatingin sila sa akin.

"ILet me get it." suhestyon ko at tinuro ang imaginary witch hat ko sa ulo. Tila nabasa nila ang ideya ko kaya kumunot naman ang noo nilang dalawa. I know their answers gonna be "No!" 

"Hindi ka aalis, I'll call someone to get them for us."

"Pero, papa. Mag-iingat naman po ako." Saad ko at nagpacute pa sa kanilang dalawa. Mas lalong kumunot ang noo nila.

It will take time for a human to get the goods sa bodega ng pharmacy dahil madami iyon. Baka hindi na makakarating dito ang pagkain kapag nagkataon. Kapag ako naman ang kumuha hindi na kami mahihirapan pa, I can use a spell to easily carry the food.

"Hindi, Celeste!" Malakas na pagkasabi iyon ni mama kaya napatingin dito si Kuya Clyde. Lumapit siya sa amin. Sa lahat ng kapatid ko, siya pa talaga ang lumapit.

"What's happening here?" Tanong niya.

"What's happening here" I mimick what he said. Napatingin naman siya sa akin "May sinasabi ka?" He asked. I shook my head.

Hindi ko nakakalimutang galit ako sa kaniya dahil sa ginawa niya. Nang dahil sa kaniya hindi ko nakuha ang kailangan ko. Kung hindi sana siya nakialam pa hindi sana gano'n ang mangyayari.

"Nagpupumilit, gusto niyang siya ang kukuha sa mga pagkain" Saad ni papa, masama akong tinignan ni Kuya.

"Ano hihintayin pa ba nating bumagsak ang napakalakas na ulan?" Saad ko.

"Hindi ka aalis, Celeste!" Matigas na sambit ni Kuya Clyde habang tinitignan ako ng masama. Pakialamero talaga!

"Papansin." mahinang saad ko sapat na para marinig niya.

Masyado na siyang papansin. Pinapakealaman niya ang buhay ko, at kung anong gusto kong gawin. Kailan ba siya titigil? I am starting to hate him. Wala na siyang ginawa kundi pakealaman ako. He has a life on its own, he should focus on it.

"Anong sabi mo?" 

"Okay, fine! I'm heading upstairs. I won't do anything stupid." I sighed in defeat and head upstairs to my room.

Malakas ang ginawa kong pagsara sa pinto. It made a loud sound that made me feel guilty. Inilock ko ang pinto dahil baka papasok nanaman ang papansin kong kuya. I know, I made it look like I lose on our argument and assured them that I'm staying in my room tonight but, I couldn't let waste time habang hindi pa masyadong malakas ang ulan.

I prepared my raincoat, broomstick, and wand. Hindi na ako dadaan sa sikretong daan. Sa bintana ako dadaan. The wind is too strong, siguradong liliparin nito ang broomstick ko sa ibang direksyon but I'll try my best not to let it.