Celeste: The Last Witch

Chapter 22: Goodbye

Nag-iimpake kaming lahat ngayon. Aalis na kami sa lugar na ito. Hindi ko pa nga alam kung dapat na nga ba kaming umalis. After the battle, I didn't heard anything from Zed, kung kumusta na siya.

Nagdadalawang isip nga ako kung dapat na ba akong umalis lalo na at ako ang mate ni Zed. To be honest, I think I already have feelings for him. What if I will leave him? What will happen to him?

We will head to the Moon Stone's Mansion before leaving. May sasabihin daw si Lolita.

I tied my hair into a bun, mainit kase dito dahil nawalan ng power ang buong lugar dahil nagkaproblema si kinukuhanan nila ng source.

"Ano ba kaseng nangyari, ba't ayaw niyong sabihin?" Tanong ni Veronica. They've been asking lots of questions after we got back. Halos bukang-bibig nila ang pag-aalala kung saan at paano kami hahanapin.

I can't blame them for worrying too much for us, kasalanan din naman namin kung bakit hindi kami nakapagpaalam.

"Totoo ba ang narinig namin? That two packs had a battle? Nakuha mo bang pasang yan sa kaguluhang naganap, Celeste?"

I might get a headache because of their ceaseless questions. How come they know about it, walang nakakaalam sa naganap na laban ng dalawang pack dahil nakasikreto ito. There were no medias or anything that could lead a news to everyone during that day. I've been thinking about maybe there's a traitor in the Moon Stone Pack.

"Whatever you heard isn't true" seryosong sagot ni Kael. Nang mapunta ang tingin ko kay Clein, alam kong hindi siya naniniwala. He knew something, may alam siya. He raised his left brow on me and I did the same.

"But how did Celeste got that wound?" Veronica asked and pointed my wound.

"I-ito?"

"May lobong biglang umatake sa kaniya. Pero huwag kayong mag-alala, nahuli na yung lobo."

Nakahinga ako ng maluwag nang so Kael ang sumagot para sa akin.

"Lies." Napatingin kaming lahat kay Clein na nagsalita.

"Bilisan niyo dyan, magpapahangin muna ako." Brian shouted from the kitchen. Bumuntong hininga na lang din ako at tumango sa kaniya. Kanina pa ako tapos mag-impake. Wala naman akong gagawin pa kaya sumunod ako sa kaniya.

He's wearing a dark green hoodie. Nakapamulsa siya habang naglalakad palabas while I'm silently following him. Muntikan na akong mabangga sa kaniya nang tumigil siya. He turned around and looked at me. Nahihiyang ngumiti ako sa kaniya. I like his messy hair, by the way.

"Sinusundan mo ba ako?" He asked, tumango naman ako bilang sagot. Magsisinungaling pa ba ako kung huling huli naman na. Tumango na lamang siya at tumalikod. Sumunod pa rin ako sa kaniya.

"Saan ka pala pupunta?" Tanong ko.

"Magpapahangin." tipid na sagot niya. Napatigil ako. Magpapahangin? But the narrow hallway we're taking is a dead end. I smiled, I have a feeling na may gusto siyang sabihin sa akin. Kanina pa sa loob ko siya napapansin na hindi mapakali at napapansin ko rin na patingin-tingin siya sa akin.

"I know you have something to say. Tell me." I said.

Sumeryoso bigla ang mukha niya. He grabbed my arm and look at me intently. Mga ilang segundo siyang nakatingin sa akin bago yumuko. I heard him sighed.

"Stay away from Kael" mahina pero rinig na rinig ko. Agad na inagaw ko ang kamay kong hawak niya.

I got confused for a little.

"Nagbibiro ka ba?"natatawang tanong ko ngunit nanatili lamang siyang naka poker face.

"Seriously, stay away from him. Kung hindi mo magawa, just, just don't get too close to him. Sinasabi ko 'to, hindi para siraan si Kael sayo pero makinig ka. Matagal ko ng kilala si Kael"