Celeste: The Last Witch

Chapter 14: Green Blood

"Anong ginagawa mo?" Tanong ko at mahinang pinalo siya sa braso. Nakatingin sa akin ngayon ang kaniyang mapupungay na mata. "Bitawan mo nga ako!" Giit ko habang inaalis ang sarili ko sa pagkayakap niya.

"Inumin mo muna ang gamot mo!" Inis na saad ko. Pinikit niya ang dalawa niyang mata, napairap na lang ako at ngumiwi. Ilang minuto bago lumuwag ang kamay niyang nakapaikot sa katawan ko, I grab the chance to escape from his hug and I did not fail.

Kinuha ko ang baso na may gamot sa loob. Hindi ko alam kung anong lasa neto, kung mapait ba o masyadong mapait o mas mapait pa sa mapait. Niyugyog ko siya sa balikat kaya napadilat siya, mukhang nakatulog na ata talaga siya dahil parang nagulat pa siya ng makitang hindi na niya ako yakap. Hindi ko alam kung bakit niya ako gustong yakapin. Feel ko may something sa kaniya ngayon, epekto ata ng sakit niya. 

But to be honest, I like it.

"Masarap 'to, promise. Inumin mo na." Saad ko sabay bigay sa kaniya ng basong may napaka-dark na kulay ng berde. "Huwag kang mag-alala, walang lason yan." kumunot ang noo niya bago tinanggap ang basong may laman na gamot.

Kaonti pa lang ang ininom niya pero napangiwi na siya. His reaction looks like my brother when drinking my homemade medicines. Pinipigilan ko ang sarili na matawa. I was just joking about not knowing the taste of it, tinitikman ko na talaga yan bago ko pinapainom. Kapag hindi masyadong mapait ay dadagdagan ko ng maraming herbs at kapag sobrang pait na, doon ko na nililipat ng lalagyan.

"Ano? Masarap ba?" Tanong ko. "Special na gamot yan, hindi namin yan binebenta." hindi ko alam pero nilagok niya ng sunod-sunod ang sobrang pait na gamot. Hindi ko na napigilan ang sarili kaya napatawa ako ng malakas. Mas lalo siyang napangiwi. He opened-closed his mouth while tasting his tongue that I'm sure the bitter taste is still there.

"I'm going to sleep." Sabi niya at pinikit ang dalawang mata. Ngumiti na lang ako at kinuha ang mga gamit na bitbit ko papunta dito.

Hindi ko pa ako nakakaalis ay napabangon siya at dali-daling tumakbo papuntang cr. Nalaglag pa ang panyong nilagay ko sa noo niya. Sinundan ko naman at nadatnan ko siyang sumusuka. Napatakip ako ng bibig nang makita ang sinuka niya, he is vomiting green blood. I know it's blood and not the medicine I let him drink. It's clearly green and it looks like mine. My blood is green and so do his.

Hindi ko mapigilang isipin na isa din siyang witch. What if isa nga siyang witch? Tanging nagawa ko na lang ay tignan siya. Hindi ko alam kung bakit sumusuka siya ng berdeng dugo. Sumusuka parin siya kaya natataranta na ako.

"May gamot ka ba dito?" Natatarantang tanong ko, he shook his head. "Ano? Wala kang gamot?" Anong sakit ba meron siya at bakit wala siyang gamot? There's no such case for a normal person spitting green blood, maybe there is but how can a human adopt a green blood if there's only a red and white blood cell in their body system?

Nagmumog siya at bumalik sa kakahiga sa kama niya. He became paler than earlier. Hinawakan ko ang noo niya at napansing tumataas din ang temperatura niya kesa kanina.

"Babalik na tayong town bukas." Sabi niya at agad na tinalikuran ako. Gusto ko pa sanang tanungin siya kung bakit berde ang kulang ng dugo niya. Sabihin sa kaniya na, hindi pa kami pwedeng umalis bukas dahil may sakit pa siya. Pero hindi ko magawa. Now's not the time to tell him that. If that's his decision then let it be. We are going back to the town tomorrow.

Maaga akong nagising. I slept on his room last night. Naglatag ako sa sahig para mabantayan ko siya. Nauna akong gumising sa kaniya. Hinawakan ko muli ang forehead niya, akala ko bumaba na ang init niya ngunit nanatili parin ito gaya ng kagabi. Napansin ko na mas lalo siyang namutla.

I may not be the best cook when it comes to cooking food but I'll try my best to make nice porridge for Kael. Kailangan niyang kumain bago kami aalis papuntang town. Hindi ko na siya ginising at gigisingin ko lang siya kapag luto na ang lugaw. I tasted the porridge and for the first time naging okay ang lasa.