Celeste: The Last Witch

Chapter 20: Mark Of The Four

Nagulat ako nang makitang nakasandal sa pintuan sina Kael at Brian. Tinignan pa nila ako, napansin kong kumunot ang noo ni Kael nang magtama ang paningin namin. Supposedly, I was going to sneak out tonight pero nahuli nila ako. Halos gusto kong magmura pero pinipigilan ko ang bunganga sa pamamagitan ng pagkagat ng ibabang labi.

"Saan ka pupunta?" Kael asked. Napapikit na lamang ako ng mata at tumalikod sa kanila.

Hindi ko siya sinagot at nagpatuloy lang sa paglalakad. Napatingin ako sa taong biglang humablot ng braso ko. Kael is staring at me. I suddenly felt a pain, literal pain. Binitawan niya kaagad ako. Napatingin ako sa wrist ko, I could feel a burning sensation but when I look on it, there's nothing burning.

"Aaaaah!" I screamed in pain. Napatingin ako kay Kael at Brian na ganoon din ang nangyayari. Napaupo ako dahil sa sakit, tumutulo na yung luha ko sa sobrang sakit.

"What is happening--aahhh!" Pati si Brian ay hindi napigilan ang mapasigaw.

Napatingin ako sa palapulsuhan ko na parang napapaso. Unti-unting may nabubuong marka doon. Hindi ko alam ang nangyayari. The longer, the more pain I feel. Hindi ko alam pero nagsimulang umitim ang marka.

I heard doors opened, lumabas sa kani-kanilang silid ang mga kasamahan namin. Clein immediately run to me nang makita niya akong nakaupo at sumisigaw sa sakit. Tinignan niya ang palapulsuhan ko.

"Anong nangyayari dito? Bakit kayo sumisigaw?" Natatarantang tanong ni Veronica na ngayon ay nasa tabi ni Kael upang tulungan ito.

"My wrist is burn--aaahh. Hindi ko kaya!" I screamed.

"Wala namang, Oh shit! Brian are you okay?" Napatingin ako kay Brian na nawalan ng malay. I endure the strong pain at agad na lumapit kay Brian. I checked if he's still breathing. Napatingin ako sa palapulsuhan ko, unti-unti ng nawawala ang sakit but still the dark mark was still spreading. Hanggang sa hindi na ito kumakalat.

"Brian! Anong nangyayari sa kaniya?" napatingin ako kay Kael na ngayon ay wala na ding malay. Siya naman ang nilapitan ko.

"May alam ko pero hindi ako sigurado." napatingin ako kay Veronica na nagsalita. Tinignan niya kaming lahat "I will tell it later. Amor get us all coffee and Clein help me with these two"

Umupo na ako sa couch. Napatingin ako sa wrist ko. The dark mark became a circle. Napatingin ako sa kanila. Kailangan matapos na 'to bago pa may madamay ba iba. Napatingin naman ako kay Veronica na pabalik-balik sa paglalakad. Iniisip ko kung ano ba talaga ang dahilan nito. I'm getting curious sa nalalaman ni Veronica. Hindi na ako makapaghintay kaya tumayo ako.

"Pwede bang sabihin mo na sa akin, ngayon?" Tumigil siya sa paglalakad at pinaupo ako. Breathe in, breathe out. That's what she did before she looked at me seriously even though she's feeling nervous and scared. She's barely sitting straight, she's shaking. I hold her hands trying to let her stay calm but she couldn't.

"Please be calm."

"How could I calm down if someone's going to die!" Napakurap ako sa sinabi niya. Lumapit si Clein sa amin.

Suddenly I remembered someone? The person who told me the same thing, Zed. 

"Sinong mamatay?" Tanong ni Clein.

"Anong ibig mong sabihin?" Tanong ko kay Veronica. Matagal bago siya nakasagot. A tear fell from her eye. She wiped it using her hand.

"Celeste, one of the four will die. Ngayon ang pangalawang gabi at bukas ng gabi ay ang huling full moon. Tignan mo ang palad mo. That mark represents the four." hinawakan niya ang kamay ko at tinuro ang bilog na marka doon.