Celeste: The Last Witch

Chapter 2: Invitation

Pagod na pagod na ako. Gosh! Kanina pa ako pabalik-balik. The package just arrived and I was ordered by my father to get them to the clinic. My three brothers pretended to be sick so that I will be the one to get the package. If I could just pretend I was sick I would probably do it but, witches can't be sick! And I'm so sick of that damn witches can't be sick.

Sabi ni papa may nag-volunteer daw upang buhatin ang mga boxes na ito. At hanggang ngayon wala pa rin siya. Where is that human? Bakit hindi pa siya dumadating? Malapit ko ng matapos na buhatin lahat at hindi pa siya dumadating. There were 13 boxes and there's only 5 left. Ano siya sinuswerte? Aba! Iiwan ko na sa kaniya itong limang kahon. Umupo ako sa isang metal chair. It's a bit dusty kaya pinagpagan mo muna. I took the bottled water on the table and drunk it. Pinunasan ko na rin ang pawis ko. Ang lagkit ko na. Hindi naman pagbubuhat ng mga bagay ang trabaho ko kaya bakit ako narito. Arghhh! Kung hindi lang ako mabait kay papa at hindi siya mabait sa akin tatanggihan ko talaga itong utos niya.

"Miss, ba't lima lang ang kahon" tanong ng isang lalaki.

I was about to spit the water out from my mouth, buti na lang napigilan ko kung hindi baka sa mukha niya mapupunta ang tubig na galing sa bunganga ko. The man standing in front of me and talking to me is very familiar.

"Miss?"

Oh! He's that guy.  Ang lalaking nakita ko sa gubat. Paanong nandito siya? The guy who wants to remove the hood of my cloak. Kilalang kilala ko ang mukha niya kahit isang beses ko pa lang siyang nakita. What a damn coincidence.

I could feel my heartbeat. It beats so fast! His face reminds me of the night that almost caused me trouble. My forehead started to creased as I stared at him longer. Umiwas ako ng tingin.

"Ikaw ba ang dapat magbubuhat ng box na yan?" Tanong ko. I hope he wouldn't recognize my voice.

"Ako nga" he said. Napatingin naman ako sa kaniya. He's on his white sando and fitted pants. He's making every ladies crave for his muscles and I think I'm one of those ladies.

"Wow ha! Ang aga mo atang dumating" sarkastikong sabi ko

"May inasikaso lang" sabi niya. Hindi na niya ako pinasalita pa at pumunta sa mga kahon at nagsimulang buhatin ito.

Hindi ko maiwasang humanga sa kaniya. He is totally handsome gaya ng una ko siyang nakita. Natapos na niyang buhatin ang mga kahon kaya lumapit ito sa akin. Napansin ko rin na parang kanina pa siya tumitingin sa akin. Did h-he recognize me?

Napaatras naman ako ng kaonti nang sobrang lapit niya sa 'kin. It was just five boxes but he is sweating hot. But still, he smells very fresh. Hindi parin nababawasan ang kagwapuhan nito. Pinupunasan niya ang pawis niya. Gosh! He look so hot doing it. I shook my head slightly when I remembered that I am mad at him. First, he almost got me in trouble. Second, he came late carried less boxes than me. It's not the right time to compliment him. At bakit ba ang lapit niya sa akin? I took a step back.

"Your job is done. Pwede ka ng umalis" pinipigilan ko ang sarili kong hindi magmukhang masungit sa kaniya pero mukhang hindi ko magawa. One of his brows raised and a quirky smile formed on his lips.

He took something on his back pocket. It was a small white envelope. A fancy one. Tatalikod na sana ako nang bigla niyang hawakan ang braso ko. Napatingin ako sa kaniya.

"What?" iritang tanong ko. Binitawan niya ang pagkahawak sa braso ko at binigay sa akin ang puting sobre. Tumaas naman ang kanang kilay ko.

"Hindi ako tumatanggap ng pera. At ikaw naman mismo ang nag-volunteer diba?" Ibinalik ko sa kaniya ang sobre pero tinanggihan niya ito. My father would reprimand me if I take his money.