Ogen als smaragd

I. Koning van Keladrys

Alexa trok een donkerblauwe tuniek met gouden borduursels aan, daaronder een zwartleren broek. Ze griste de riem met de twee kapmessen van haar bed, bond hem om en liep naar buiten. Een koele bries verwelkomde haar en blies haar bessenrode haar in haar gezicht. Het was een frisse lenteochtend en de geur van versgebakken brood mengde zich met de zoetgeurende rozen van de struik die naast hun huis stond. Ze liep naar de bakker om brood te halen voor haar vader, haar zusje Celise en haarzelf. Mensen staarden haar na. Ze was het gewend. Met haar rode haar, dure kleding en de onafscheidelijke messen op haar heupen was ze geen alledaagse verschijning. Het maakte haar niet uit dat veel mensen bang voor haar waren, of haar vreemd vonden. Misschien hadden ze er ook wel reden toe; de kapmessen waren geen accessoire.

Ze liep de overheerlijk geurende bakkerij binnen en vroeg om twee broden. De man achter de toonbank lachte vriendelijk en gaf haar twee verse bruine broden. Alexa kende de bakker al zolang ze zich kon herinneren. Hij was als een oom voor haar. Hij was zelfs niet verrast geweest toen ze voor het eerst met de kapmessen op haar heupen binnen kwam lopen.
"Hier meisje," zei de bakker. "Een zilverstuk alsjeblieft." Alexa gaf hem het zilverstuk, bedankte de man, begroette de vrouw die achter haar stond en liep naar buiten, naar huis.
Celise had de tafel al gedekt toen ze thuis kwam, en gaf haar een knuffel. Haar zusje leek in niets op haar. Celise had donkerbruine, stijle haren en zilvergrijze ogen - de haren van haar moeder, de ogen van haar vader. Van wie Alexa haar bessenrode haar en haar smaragdgroene ogen had, was de mensen een raadsel. Haar ouders trouwens ook. Vaders neus viel in die van Alexa te herkennen, daarmee hield het wel op. Haar moeder zei altijd dat ze op een fee uit het vroegere Daenerys leek. Deanerys, het Rijk der Feeën. Deanerys, dat lange tijd geleden door de Koning werd weggevaagd omdat hij vreesde voor de krachten die daar aanwezig waren. Het goede dat ze Daenerys hadden gebracht, was de onderdanen van naburige rijken niet ontgaan en de Koning zag ze als een grote bedreiging van zijn almacht.

Alexa legde de broden op tafel en ging zitten. Haar vader kwam naar beneden in zijn wachtersuniform en ging tegenover haar zitten. Celise plofte neer en probeerde een plak brood te snijden. Het ging haar slecht af. Alexa nam het van haar over. Ze sneed ook een stuk voor haar vader en zichzelf. Het was stil aan tafel. Maar het uniform van vader vertelde dat hij straks naar het paleis zou moeten. Net als Alexa had hij een hekel aan de koning. Hij was als wachter aangesteld omdat hij behoorde tot de weinige mannen die met een zwaard konden omgaan. Koninklijke wachter - het verdiende goed, dat was zeker. Maar als hij met ander werk geld kon verdienen zou hij het zo aannemen. Alexa twijfelde daar niet aan.