Summer ( Season Series 1)

Chapter 11

Warning: This chapter may contain some violence, read at your own risk

Chapter 11

"Summer! I told you to get down from that scary tree! If you fall, no one will catch you!" The 10 years old girl exclaimed, halata sa kanya na naiinis na ito ngunit hinahabaan niya ang kanyang pasensya.

"I will not fall, Spring! You're overreacting!" Summer said while swaying her feet while looking at the sky where the sunset is.

"Argh! Why are you so makulit ba? And how did you get up there? Do you have a lahing monkey ba?" Napairap na lang sa kawalan si Summer dahil sa sinabi ng kanyang nakakatandang kapatid.

"Are you blind or what, Spring? Can't you see the ladder over there? I used that to climb here! You're unbelievable," Sagot nito at nag make face ang kanyang kapatid. Wala itong nagawa kundi ang hintayin na bumaba ang kapatid niya mula sa mataas na puno. Hindi rin naman niya kayang umakyat sa mataas na puno.

"You're just five years old but you're acting like an adult," she mumbled, shooking her head unbelievably.

Tahimik lang silang dalawa, nakaupo si Spring sa ugat ng malaking puno kung nasaan ang kanyang kapatid. She was waiting for her sister to come down so that they can go home already. Napapasimangot na lang ito sa tuwing naririnig niya na natutuwa si Summer.

Kahit pigilan niya ito sa pag-akyat mula sa puno ay wala siyang magagawa. Summer wants, Summer gets. Kahit na ang bata pa ni Summer hindi siya maluho. She's not materialistic. Lahat ng mga laruan niya na binibigay o kaya binibili sakanya ay pinamimigay niya sa ibang mga bata.

Spring was right. She's just five years old but acting like an adult.

"Spring! Spring!"

"What now?" She boringly said, yawning. "Come on, don't be so masungit. Can you see the sunset? It's so beautiful!" Pumalakpak ito sa tuwa habang nakikita ang araw na papalubog.

"Yeah? So, come down here na," pangungulit nito.

"Later, please~. I want to see the moon appears in the dark sky later." Kahit maraming beses na niya itong nakikita, hindi pa rin siya nagsasawa. Nakagawian na niya ito.

"You're very makulit talaga! Fine!" Napasimangot na lang si Spring dahil sa ginawang pagtawa ng kanyang kapatid.

"Don't worry, I'll give you tips para mapansin ka ng crush mo," mas lalo siyang natawa sa sarili nitong sinabi. Kahit limang taon na lang ito, alam na niya ang ibig sabihin ng crush.

"What the hell?!"

Nakangiting naglalakad si Summer papunta sa kanilang veranda nang mapatigil ito dahil narinig niya ang pamilyar na boses. Sumilip siya sa pintuan at doon niya nakita na nag-uusap ang kanyang uncle at ang daddy nito. She knew that eavesdropping is bad, but she can't help herself doing that.

"What did you say, Sebastian? How could a kid handle a big organization? Sige nga," hindi makapaniwalang wika ng Uncle nito. Umupo ang lalaki sa swivel chair, tapping his hands in the table and look at the window.

"She's not just a kid, brother. She's special and I know my daughter can handle it for sure. You saw what happened two days ago. Impressive right?" There's a smile plastered on his face, proud of his daughter. "If it were not for my daughter, the enemy would have escaped again, and we would have a hard time finding them again," he added.

Sa tuwing naalala niya ang pangyayari noong mga nakaraang araw ay hindi niya maiwasang mamanha sa kakayahan ng kanyang anak. Hindi siya sukat malaman na may tinatagong kakayahan ang kanyang anak na kailanman ay hindi niya nakita rito. Buong akala niya isa lamang itong bata na mahilig sa sunset. Hindi rin niya ito nakikitang naglalaro ng mga laruan na binibili niya bagkus pinamapamigay ito sa mga orphanage at sa mga donations.