Summer ( Season Series 1)

Chapter 25

Chapter 25

Sa mga sumunod na araw ay naging busy kami sa mga buhay namin. Ang mga kaibigan ko na nagrereview na dahil finals na next week. Ang dami naming ginagawa at hindi mo alam kung anong uumpisahan mo dahil sa dami ng binigay nila sa'min.

Daig pa namin ang mga empleyado sa mga ginagawa namin. Ngayon nandito ako sa garden, nakaupo habang hiniga ko ang ulo sa braso ko. Napabuntong hininga ako't pinikit ang mata. Wala akong sapat na tulog nitong mga nakaraang araw kung kaya't ang eyebags ay sobrang lusog. Tinatakpan ko na nga lang ng concealer para hindi na masyadong halata.

Bukod sa pagiging estudyante, pagmememorize ng mga linya para sa play, pagrereview para sa exam ay may iba pa akong ginagawa. Hindi ko alam kung nahahalata na ako ni Marcus dahil kulang kulang na ako sa tulog ngunit hindi naman siya nagtatanong. Kung malaman niya, hindi niya ako mapipigilan sa gagawin ko.

At isa pa, I should continue what should I need to do. Kahit hindi pa bumabalik ang mga alaala ko, gusto ko pa ring malaman ang katotohanan. I already know what my identity is and there's still question in my mind that need to answer.

Nakatulog ako sa gano'ng ayos, dala na rin ng pagod at walang maayos na tulog nitong mga nakaraang araw. Nagising na lang ako nang may naramdaman akong tao na nakatingin sa'kin. Papungay-pungay pa ang aking mata dalaa na rin ng antok.

Nagtaka ako dahil nandito siya. "Anong ginagawa mo rito?" inaantok na tanong ko. Nag-inat pa ako para lang mastretch ang katawan ko. Ang sakit kasi ng likod at braso ko.

"I brought you this. Napansin ko kasi na parang kulang ka sa tulog," aniya at nilapag ang isang inumin sa lamesa. Isa itong energizer drink. Tinanggap ko 'to.

"Thank you."

She gave me smile. "I gotta go," paalam niya.

"Kate..." tawag ko sa pangalan niya.

"Hmm?"

Napakagat naman ako ng labi ko. May gusto sana akong itanong sakanya ngunit baka mag-isip siya ng iba. May gusto lang akong malaman.

"Kung may gusto kang sabihin, spill it," nakangiting wika niya. I let out a deep sigh.

"It's about your friendship with Kent." Napansin ko ang biglang pagbabago ng kanyang mukha dahil sa sinabi ko.

"What about it?"

Muli akong napabuntong hininga. "I...I—"

"No, it's okay. Maybe I should tell you about our past. You sure that you wanna hear it?" kinagat ko ang pang-ibaba kong labi saka tumango. Natawa siya ng mahina. "This maybe cliché," she added, and I remained silent.

She sits I front of me where the tables are our division. She smiled like she's reminisced the memories. Parang isang magandang alaala na nangyari sa kanyang buhay. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko.

"It all started when we were in high school. We're are five. Magkakaibigan na kami simula noong bata pa. Me...Natalia...Britney...Viv and...Summer. We are inseparable, kung nasaan ang isa dapat nandoon ang lahat. Kung may problema ang isa, dadamayan ng lahat. Not until we got expelled from our old school because...you know...those girls are troublemakers," mahina siyang natawa. Summer. I am part of her past. I am her friend. But I couldn't remember anything about them.

"How about you?" I asked while looking at her, curious.

Tinuro niya ang kanyang sarili. "Me? I cover them up but, in the end, we got all expelled. But one day, in the middle of school, we decided to transfer from another school that our parents decided. Wala naman kaming magagawa because they are disappointed to us, but who cares? This what we want, this is who we are. Not until we met these guys," napailing siya't natawa.