Summer ( Season Series 1)

Chapter 16

Chapter 16

Life was never been easy. Every people need to face struggle in order to live, in order to survive. Para kang nasa isang laro na kailangan mong manalo at para magawa ang bagay na iyon, kailangan silang mawala sa landas mo.

Araw-araw hindi na nawawalan ng problema ang isang tao, kung minsan ang problema na kinahaharap mo ang magsisilbing lakas, para mabuhay sa mundong kinagagalawan natin. Sa buhay, tayo ang bida at may mga kontrabida.

I am asking myself every day and night. Why do I need to have a memory lose? Why do I need to suffer from this? Do I need to complete the puzzle in order to know the truth?

Pero saan ako mag-uumpisa? At kung papaano?

"Jorge."

These past few days, I felt so uneasy. Heto na naman ako sa pakiramdam na may nagmamatyag sa bawat kilos ko. Hindi ko rin matukoy kung sino ang taong 'yon dahil para siyang nagtatago sa anino. Hindi lang pala 'parang' dahil ang totoo ay nagtatago siya sa anino.

Also, I receive some gifts from an unknown person. At first, I thought that it was just gave by some admirers of mine, but I was wrong. Hindi lang simpleng mga regalo ang natatanggap kung hindi...threats.

"Jorge!"

Hindi ko rin naman p'wedeng sabihin kay Marcus dahil sigurado ay sasabihin niya ito kay mama. I don't want them to worry about me. Sapat na si Asher lang ang nakakaalam. At isa pa, hindi ko rin gusto na may madamay akong ibang tao rito.

Napabuntong hininga naman ako at tinigil ang pagtingin-tingin sa paligid. Baka mamaya isipin ng ibang tao na ako'y napapraning na dahil sa mga ginagawa ko. Hindi rin ako mapakali dahil pakiramdam ko may hindi magandang nangyayari.

"Baka napapraning na ako," bulong ko. Napailing naman ako.

"JORGE ALVAREZ!"

"Oh, bakit bruha?!" nanlaki naman ang mata ko sa sinabi ko.

Bakit ko naman 'yon naisigaw? Pesteng bibig, hindi napigilan! Nginitian ko siya ng alanganin. "Hehe. Bakit po?" tumayo ako habang hindi mapakali sa p'westo. Narinig ko naman ang hagikhikan ng mga kaibigan ko dahil sa inasta ko.

Eh, sino ba naman kasi ang hindi magugulat kung tinawag ang buong pangalan mo? 'Tapos magkasalubong na ang kilay ng teacher ko dahil iba ang tumatakbo sa isipan ko. Napanguso na lang ako.

"Explain how does the disbursement work," masungit na wika niya.

Bigla namang nablanko ang utak ko at inaalala ang mga tinuro niya. Naturo ba niya 'yon?

"Sir, naituro mob a 'yon?" kinurot naman ako ni Ella kaya napatingin ako sakanya.

"Oo, gaga ka! Kaka-explain lang ni Sir," bulong nito kaya mas lalo akong nagtaka.

Gano'n na ba kalalim ang iniisip ko kaya pati pinag-aaralan namin ay hindi pumapasok sa utak ko? Napadako naman ang tingin ko kay Sir na naghihintay ng sagot ko. Napabuntong hininga naman ako.

"Uhm," napatingin ako sa board kung saan may mga sulat kamay ni Sir ngunit hindi ko maintindihan kung ano ang mga pinagsusulat niya dahil daig niya pa ang doctor sa sulat niya. Napakamot naman ako sa ulo ko.

"You don't know? You know that I don't tolerate my students who are not listening to me. Stand here next to the board."

Wala naman akong nagawa kundi sundin ang utos niya. Tumayo ako sa tabi ng board at napayuko. He's known as a terror teacher in our department. Also, he's not giving any second chances to his students. Kung bagsak ka, bagsak ka at wala ka na roon mgagawa. Strikto rin siya sa pagbibigay ng mga requirements at deadline. Mataas din ang standards niya.