Summer ( Season Series 1)

Chapter 17

Chapter 17

"Shit!" Napamura ito nang biglang may sumabog sa harapan niya. Pasimple niyang hinanap kung saan nanggaling ito ngunit wala siyang nakita kahit na isa.

She gritted her teeth when they shoot her car. Sa paglabas niya ng City ay may nakaabang sakanya upang tuluyan na itong mapatumba. Kinuha niya ang baril na nasa glovebox upang mabawasan ang mga sumusunod sakanya. Binaba niya ang bintana ng side door window at mabilis na inasinta ang naka-pulang sasakyan.

Kinabig niya paliko ang sasakyan nito at bahagyang hininto. Walang makikitaan na kahit anong emosyon sa kanyang mukha, malamig na malamig ang kanyang mga mata. Humigpit ang hawak niya sa steering wheel habang pinapainit niya lalo ang makina ng sasakyan.

She can see the two black cars approaching her. Her phone suddenly rang, and she immediately grab it to answer the call.

"Summer! Where are you?!" Tarantang sigaw ng kanyang kakambal, halata sa boses nito ang pag-aalala. She started counting on her head.

10...9...

"Why? Miss me already, Winter?" Sarcastic is visible in her voice then laughed.

"Damn it! Go home, Summer! We have something to tell you!" She rolled her eyes kahit hindi siya nakikita ng kakambal nito.

"Come on, Winter, just tell it now. I'm busy," naiinip nitong wika, tinapakan nito ang gasolinador upang uminit lalo ang makina ng kanyang sasakyan.

8...7...

"I won't tell you unless you'll go home. So, please..." He pleaded and his voice cracked. Nangunot ang kanyang noo dahil sa basag na boses nito. Alam pa lang niya na sa tono ng kanyang boses ay may hindi magandang nangyari ngunit nanatili siyang kalmado.

6...5...

"Tell me, Winter. I can't go home right now."

4...3...

"Si Spring..." Nangunot ang kanyang noon ang marinig niya ang pangalan ng kanyang kapatid. She suddenly wants to go home para malaman niya ang nangyari. But she can't because there are some people whose chasing her and wants her dead.

"Tell it." Matigas nitong sabi.

2...

"I'm sorry, twin, but Spring is...dead,"

Natigilan siya sa narinig at lumuwag ang hawak sa manibela. Para siyang nabingi nang sinabing patay na ang kanyang kapatid. Parang gusto niya na lang lumabas sa sasakyan nito at umuwi na lang. She shook her head, hindi siya naniniwala. Maybe he is pranking her...or maybe not.

Pero mas tumigil ang mundo niya nang marinig ang susunod na sinabi nito. Unti-unting tumulo ang luha sa kanyang mga mata habang kitang-kita kung papaano humarurot ang dalawang sasakyan na papunta sakanya ngayon. She clenched her fist tightly as her cursed someone in her mind and badly want to rip someone's head...but she can't.

..

"And they put all the blame on you."

1...

-

Napamulat ako ng mata habang ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso ko. Ang paghinga ay mabilis din tila hinahabol. Napanaginipan ko na naman. Heto na naman ako sa pakiramdam na bumabalik sa nakaraan. Nakarinig ako ng mga ingay. Napatingin ako sa paligid at doon ko napagtanto na nandito ako sa clinic ng school.

Paano ako napadpad dito?

Doon ko rin lang naalala ang nangyari kanina sa gubat. 'Yung lalaki...he shot me a paralyzation that's why I can't move my body nor talk. Noong mga oras na 'yon hindi ko alam ang gagawin ko. Pakiramdam ko nawalan ako ng kwenta.