Dernière Etoilé, Jenmin

2

Ve ben bir fidan diktim ıssız çölün ortasında, ki kıyametimiz geldiğinde, koapardığı meyvalarla bizi doyursun şeytan.

                                  ☾

Moralim bozulmuştu.

Neden hiçbir şey benim isteklerim doğrusunda ilerlemiyordu ki?

Geçmiş geçmişte kaldı deyip önüme bakmakta değildim amacım fakat unutmaya cidden ihtiyacım vardı.

Hafif çatılan kaşlarımla birlikte elimde duran telefonumu ceketimin cebime yerleştirmiştim.

Bana inanmalısın Jennie, hiç bir şey göründüğü gibi değil.

Bana yazdığı şey buydu.

Ney göründüğü gibi değildi ki tam olarak? Hyesa içkisinine ilaç mı katmıştı onu öpmek için? Tanrı aşkına hangi dizinin başrollüğünü yapıyordu. Basbayağı öpüşüyorlardı ve bitmişti.

Bu kadar.

Yalana tahammülüm yoktu ancak farkında bile olmadan iki yıldır bir yalanın içersinde sürüklenmiştim.

Annemden sonra şu hayatta güvendiğim ve sevdiğim ikinci
insan bu yalana sürüklemişti beni.

Babamın bana yaşattıklarından sonra bir daha asla kimseye güvenmemem gerektiğini sürekli kendime hatırlatıp dururdum eskiden.

Kimsenin beni yıkmaması gerektiğini, güçlü durmam gerektiğini sürekli kendime tekrarlatırdım.

Fakat Yoongiyle karşılaşana kadar devam ederdi bu.

Ona aşık olmuştum ve ona olan aşkım için ne insanlara olan güvenim ne de insanlara olan mesafem hiç biri umrumda olmamıştı.

Aşk tamamen gözümü boyamıştı ve ondan başka hiç birşeyi düşünemz olmuştum.

Her insan aynı olamaz Jennie, tek bir insanın yaptığı hatayla tüm dünyayı aynı kefeye koymamalısın Jennie.

Her dafesında kendime tekrarladığım yalanlarım . Ve şimdide kendime söylediğim bu yalanalarla gerçek anlmda yüzleşiyordum.

Alayla yüzüme gülüyorlardı adeta - acı çekmek hoşuna gidiyor olmalı, farkında olduğun bir yanlışın içindesin, bedelini ödemek eğlenceli olmalı ha? - hayır bunlar benim iç sesimin kurduğu alaylı cümleler değildi, bunlar benim kendi yalanlarımdı.

Yorulmuştum. Düşünmekten yorulmuştum.

Yorgun bedenimle çıkışa doğru ilerledim. Mesaim bitmişti, mutluydum fakat sevincimi yaşayacak gücüm bile kalamamıştı.

Sanırım geceden beri hiç uyumadığım içindi bu.

"Jennie"

Yürürken yerde tuttuğum bakışlarımı kaldırarak sesin geldiği yöne çevirdim.

O buradaydı.

Nereden öğrenmişti ki burada çalıştığımı? Halbu ki daha dün başlamıştım çalışmaya.

Hafif şaşkınlık fakat daha çok buruk olan göleriyle bakıyordu bana.

Yanıma yürümeye başladığında, yerimden kıpırdanarak oradan uzaklaşmaya başlamıştım.

Onunla konuşmak istemiyordum. Ne diye herşeyi dahada zorlaştırmak istiyordu ki? Bitmişti işte. O başkasını öpmüştü ve benim için her şey bitmişti.

"Kim Jennie beni dinlemelisin!"

Adımlarımı daha hızlı atmaya başlamıştım, cidden herşey bitsin istiyordum. Bitsin ve ben daha fazla üzülmeyeyim.