Saçların geceye bir örtü olduğunda, geceninde ayıbımızı örtecek kadar yeterli olduğunu fark edeceksin.
....
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayat sana istediğini verecekse eğer karşılığından senden bir şeyini muhtemelen alırdı.
Huzuru istiyorsan rahatından vazgeçmeliydin.
Bir yuvada para ve huzuru aynı anda göremezdin asla.
Bana emanet edilen yuvada, bu dünyada kendimi en son ne zaman huzurlu hissettiğimi hatırlamaya çalıştığımda karşıma Yoongiyle geçen günlerim çıkmıştı sadece.
Sahi, ben huzuru onun kollarında hissetmiştim gerçekten. Ve o huzurda elimden alınmıştı aniden.
Bana güçlü durmayı ne annem ne de babam öğretmişti.
Babalar her zaman oğullarının ilk kahramanı kızlarınınsa ilk aşkı olurlarmış.
Bunu kim söylemiş veya hangi aptal Pollyanna buna inanmaya gerek duymuş bilmiyordum ancak bu tamamen kandırmacadan ibaretti.
Koca bir boşluktu.
Benim ilk kahramanım da ilk aşkım da Yoongiydi her zaman.
Kollarını bedenime sarar ve bana bir yuva huzuru verirdi.
Saçlarımı okşadığında babamın okumadığı hikayeleri okumazdı fakat şarkı mırıldanırdı kulaklarıma.
Bazen beni dünyanın en değerli insanı gibi hissettirir ve benim ilk baharı anımsattığımı söylerdi.
En güzel ilkin, en güzel huzurun ve en huzurlu yağmurun benim bedenimde can bulduğunu mırılıdanırdı kulaklarıma.
Ve o bana değeri en güzel şekilde tattırdığı gibi acıyı da en iyi şekilde vermişti.
Her şeyin en iyisini yapmayı bilirdi, bunu severdi.
Neden yapıyordu bilmiyordum ve benim bitkin ruhumun bunu anlamayada takati yoktu artık.
Aldatılmak bir insana verilen en aşşağılık hisken, o bunu normal bir şekilde karşılayarak suçun kendinde olmadığını iddia ediyor ve üstüne üstlük benim başka insanların elini tutmama, gözlerine bakmama sert tepki veriyordu.
Ne sanıyordu kendini?
Ulaşılmaz bir elmas parçası mı?
Onu unutamayacağımı ve başkasına aşık olmayacağımı ona düşündüren neydi tam olarak?
Aşkın olmadığı bu dünyada masumlukta bir o kadar yoktu.
