ေပ်ာ္ရႊင္မူဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔မဆိုင္တဲ့ ဆုလဒ္တစ္ခုလို ထင္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ အခုေတာ့ ခ်စ္ရတဲ့
က်န္႔ေကာေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မူဆုလဒ္ေလးကို
ကြၽန္ေတာ္လည္း ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ၿပီဆိုရမယ္.......။ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတာမွာေပါ့၊ ဒီေန႔ စာစသင္ရေတာ့မွာေလ၊ အရင္က စာသင္ခ်င္လြန္းလို႔ က်ိဳးခဲ့
တဲ့ လက္ေလးေတြက အခုဆို အေႏွာက္အယွက္ ကင္းကင္းနဲ႔သင္ရမွာေလ၊
ၿပီးေတာ့ က်န္႔ေကာကိုယ္တိုင္ သင္ေပးမွာဆိုေတာ့ ပိုေပ်ာ္တာေပါ့.............။"လီဝမ္........ဘာေတြ ေတြးေနတာလဲ။"
"ဗ်ာ...ဘာမွ မေတြးပါဘူး က်န္႔ေကာရဲ႕။"
"ဟုတ္လို႔လား ကိုယ္ေရာက္လာတာေတာင္
မသိလိုက္ဘဲနဲ႔........။""အြန္း မသိလိုက္ဘူး......။"
"ဟုတ္ပါၿပီ....ကိုယ့္လီဝမ္ေလးက စာသင္ဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၿပီလား.....။"
"ဟုတ္ က်န္႔ေကာ......။"
..... ........
"ယိ၊ ေအာ့၊ စန္း၊ စြတ္..............။"
"ေနာက္တေခါက္ဆိုျပပါဦး လီဝမ္ေလး.....။"
"ဟုတ္...၊ ယိ၊ ေအာ့၊ စန္း၊ စြတ္........။"
"အင္း ဟုတ္ၿပီ၊ မင္တံေလး(စုတ္တံ=စာေရးတံ)
ကို ဒီလိုကိုင္........၊ ၿပီးေတာ့ စုတ္ခ်က္ေလးကို
ဒီလိုေလးဆြဲ.......။"ေ႐ွာင္းက်န္႔ ရိေပၚရဲ႕ လက္ကေလးကို သူ႔လက္နဲ႔ ထပ္ကိုင္လို႔ စုတ္ခ်က္မွန္ေစရန္ ကေလးငယ္
ေလးကို သင္ေပးေနသလိုကို စိတ္႐ွည္လက္႐ွည္သင္ေပးေနျခင္းျဖစ္တယ္။"က်န္႔ေကာ ဒီလိုေလးလား၊ ဒီလို ဆြဲရမွာေပါ့ေနာ္............................။"
"အင္း ဟုတ္တယ္၊
ကိုယ့္လီဝမ္ေလးက ေတာ္လိုက္တာ၊ ဒီပံုအတိုင္းဆို အတတ္ျမန္မွာ...................။""လီဝမ္.........။"
"ဟုတ္ က်န္႔ေကာ........။"
"ဒီေန႔အတြက္ အခ်ိန္ေစ့ၿပီ၊
မနက္ျဖန္မွ ျပန္စမယ္......၊
အၾကာႀကီး ထိုင္ေနေတာ့ ေညာင္းေကာေပါ့။"
YOU ARE READING
ေတာ္ဝင္သည္...သို႔ေသာ္ျငားလည္း
Ficción histórica"ေျမာက္ေလတိုက္လွၿပီ... သခင္ကိုလည္း လြမ္းလွၿပီ။ နန္းေတာ္စြန္း ေနညိဳရီ... သခင္အနမ္းေတြ လြမ္းလွၿပီ။ ေရႊသလြန္ထက္က ျမကတၱီပါ... သခင္ရင္ေငြ႔ မမွီႏိုင္ပါ။ ညတြင္ ပိုမိုလြမ္းမိ... သခင္ထံ ပံုအပ္ခ်င္မိ။ ေမွးစက္ မေပ်ာ္ႏိုင္တာ...