အိမ္ေ႐ွ႕စံအကိုေတာ္တစ္နဲ႔ မမလက္ဆက္ၿပီး
တာေတာင္ ၂နွစ္ေက်ာ္လို႔ သားဦးေလးပင္
၁ႏွစ္ေက်ာ္ေနၿပီ။ထို၂ႏွစ္အတြင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္လည္း မင္းသား
တစ္ပါးတပ္အပ္တဲ့ပညာေတြ စံုသေလာက္ကို
သင္ယူခဲ့ၿပီးၿပီ။က်န္႔ေကာရဲ႕ လမ္းၫႊန္မူေအာက္မွာ စစ္ေရး
ျမင္းေရးနဲ႔ စစ္ဗ်ဴ ဟာ စာအုပ္မ်ားသာမက
ဟင္းလ်ာခ်က္ျပဳတ္နည္းပါမက်န္ ေလ့လာခဲ့
ရတယ္။အခုထိလည္း က်န္႔ေကာ ဖတ္မွတ္ခိုင္းသမ်ွကို
ဖတ္မွတ္ေနရဆဲ။ဟင္းလ်ာခ်က္ျပဳတ္နည္းကေတာ့ မင္းသားတစ္ပါးတပ္အပ္တဲ့ ပညာရပ္ေတြမွာမပါေပမယ့္၊
မယ္မယ္ႀကီးကို လွည့္စားရန္အဖို႔ရာ ဒီနွစ္ေတြအတြင္းမွာ မင္းသားငယ္ေလးက လိမၼာလာၿပီး
က်န္႔ေကာအနားမွာပဲ ပါရမီျဖည့္ဖက္ပီသစြာ
ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ေကြၽးေမြးလို႔အိမ္ေထာင္တာဝန္ေက်ပြန္တဲ့ အိမ္ေထာင္ဖက္အေနနဲ႔ပဲ သူ႔က်န္႔ေကာအနားေနၿပီး နန္းတြင္းအေရးဆို စိတ္မဝင္စားေၾကာင္း၊
က်န္႔ေကာကလည္း စကားမေျပာတတ္တဲ့
မင္းသားငယ္ေလးကို သနားခ်စ္ေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္ေျပေနေၾကာင္း မယ္မယ္ႀကီး
နားေရာက္ေအာင္လည္း သတင္းလႊင့္ရေသး
တယ္ေလ။ထိုသို႔ မလႊင့္ရင္လည္း မယ္မယ္ႀကီးက ဒီအတိုင္း လႊတ္ထားမွာမွ မဟုတ္တာ။
"လီဝမ္ ဒီေန႔က မယ္မယ္ႀကီးဆီ အခစားဝင္ရမယ့္ ေန႔မလား...။"
"ဟုတ္ က်န္႔ေကာလည္း ညီလာခံတတ္ရမွာမလား...၊ အတူတူသြားမယ္ေနာ္...။"
"မရဘူး၊ ကိုယ္အရင္သြားႏွင့္မယ္၊
လီဝမ္က ပံုမွန္ခ်ိန္ပဲသြား..၊နန္းေတာ္ထဲမွာ အရင္လို မင္းသားႏွစ္လည္း
ရိွတာမဟုတ္ေတာ့ ကိုယ္စိတ္မခ်ဘူး...။"
YOU ARE READING
ေတာ္ဝင္သည္...သို႔ေသာ္ျငားလည္း
Historyczne"ေျမာက္ေလတိုက္လွၿပီ... သခင္ကိုလည္း လြမ္းလွၿပီ။ နန္းေတာ္စြန္း ေနညိဳရီ... သခင္အနမ္းေတြ လြမ္းလွၿပီ။ ေရႊသလြန္ထက္က ျမကတၱီပါ... သခင္ရင္ေငြ႔ မမွီႏိုင္ပါ။ ညတြင္ ပိုမိုလြမ္းမိ... သခင္ထံ ပံုအပ္ခ်င္မိ။ ေမွးစက္ မေပ်ာ္ႏိုင္တာ...