Kör bir kız, kör kütük aşık olabilir mi gerçekten?
Görmeden sevebilir mi? Birinin desteği olmadan hayatını sürdürebilir mi?
Vişneli dondurmayı görmeden sevebildiyse, onuda sevebilir bence.
Satırlarını okurken yüzünüzde gülücükler açacak, bazen d...
Gözlerimi her zamankinin aksine daha aydınlık bir karanlığa açtım. Karanlık ama aydınlıktı. Yanımda birisi yoktu ama vardı, göremesemde vardı. Hissediyordum, nefes alış verişini, belime dolanmış kolunu, o mükemmel kokusunu, kalp atışlarını... ben onu kalbimin tam ortasında hissediyorum. Boyununda ki elimi hissediyorum, onun boynunu hissediyorum. Ellerimi yavaşça aşağı kaydırdım, çıplak teninde ki köprücüğünü hissediyorum, yukarı kaydırdığımda - yüzüne- avucumu gıdıklayan sakallarını, ben onun benliğini hissediyorum.
"Günaydın ufaklık."
Elimi telaşla yüzünden çektim sanki kötü bir şey yapıyormuşum gibi, ama daha havadayken yakalayıp avuç içimi öptü ve kokladı. Ben onu uyuyor sanarken o beni izliyormuş meğersem. Elimi geri kendi yanağının üzerine bıraktı devam et dercesine.
Tüm gece beni izlemiş. Hiç uyumadan, gözünü bile kırpmadan öylece durup beni izlemiş! Allah'ım sana geliyorum. Organlarım vücudumun içerisinde halay çekmeye başladı. Ne kadar durdurmaya çalışsamda bir türlü durduramadım. Diğer kolum gövdesinin altında ezilmişken belinde olan elime, bir şey geldi.
"Yağız belinde ki ne?"
"Ne? Bir şey değil ya!" dedi telaşla ve hemen elimi altından aldı. Telaşından görmemi istemediği bir şey olduğu anlaşılıyordu.
