နေမဝင်သောချစ်ခြင်းမေတ္တာ(Completed)

part 11

ေဆာင္းရိပ္သူ႔ဘဝမွာမျပည့္ႏိုင္ဘူးထင္ခဲ႔တဲ႔ဆႏၵက..ကိုကို႔သူ႔ကိုျပန္ခ်စ္ဖို႔...ဘယ္ေတာ့မွမစဥ္းစားခဲ႔ဖူးတာကလဲ...ကိုကိုနဲ႔တစ္ေန႔လက္ထပ္ႏိုင္ဖို႔ဘဲ...သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္မိျပီးဝရန္တာဘက္ကိုထြက္လာလိုက္ေတာ့သိသိသာသာထင္ထင္ရွားရွားၾကီးမ်က္လံုးထဲေပၚလာတာသည္..ေမာင္ေနသခင္ေတာ္ႏွင့္ေမာင္ေဆာင္းရိပ္ကူးတို႔၏မဂၤလာဧည့္ခံပြဲဆိုတာၾကီး...မနက္ေကာညပါဆက္ျပီးလူေတအမ်ားၾကီးကိုဧည့္ခံလိုက္ရတာမို႔ေဆာင္းရိပ္ပင္ပန္းကာေခါင္းေတသိပ္မၾကည္ေတာ့...ထို႔ျပင္မေက်ႏိုင္မခဲႏိုင္ျဖစ္ေနတဲ႔အေတြးေတကလူကိုဆက္ျပီးႏွိပ္ဆက္ေနျပန္သည္...ဒီေန႔မဂၤလာပြဲဆိုတာကိုခန္းမေရွ႕ကဆိုင္းပုဒ္ျမင္ကာမွသိတဲ႔သတို႔သားကေဆာင္းရိပ္ကူးဆိုတဲ႔သူတစ္ေယာက္ထဲရွိလိမ့္မည္...ဒီေန႔သူတို႔ရဲ႕ခ်စ္သူသက္တမ္း၂ႏွစ္ျပည့္ေန႔မို႔...ကိုကိုခ်ိန္းတဲ႔ေနရာကိုေရာက္လာခဲ႔ေတာ့မဂၤလာအခမ္းအနားတစ္ခုျဖစ္ေနတဲ႔အျပင္ပိုးဆိုးတာသည္သတို႔သားနာမည္ကေဆာင္းရိပ္ကူးဆိုတဲ႔သူျဖစ္ေနတာဘဲ...ဘုမသိဘမသိနဲ႔တစ္မနက္လံုးလူတကာလိုက္ျပံဳးျပခဲ႔ရတဲ႔အျပင္ညအထိပါကိုကို႔မိတ္ေဆြေတကိုလိုက္ျပံဳးျပခဲ႔ရတဲ႔ခံစားခ်က္ၾကီးကတကယ္အီလည္လည္မေထြးႏိုင္မအန္ႏိုင္...ျခံထဲကအျပင္အဆင္ေတျပန္သိမ္းျပီးတဲ႔အထိ..ေဆာင္းရိပ္ေငးၾကည့္ေနမိသည္...အခုခ်ိန္...သူဘာလို႔အခန္းထဲမဝင္ေသးတာလဲလာမေမးၾကနဲ႔...သူထံုးလိုေမႊေရလိုေႏွာက္ျပီးေသာင္းက်န္းေနက်ကိုကို႔ရဲ႕အခန္းကအခုေတာ့ရဲရဲေတာက္ေနတဲ႔မဂၤလာအိပ္ခန္းၾကီးျဖစ္ေနျပီ...ေမြ႕ယာေပၚမွာပ်ံ႕က်ဲေနတဲ႔ႏွင္းဆီပြင့္ဖက္ေတကိုျမင္တိုင္းသူ႔ပါးေတကႏွင္းဆီပန္းနဲ႔အျပိဳင္လိုက္ရဲေနတာ...ပင္ပန္းေနလို႔အိပ္ယာေပၚလွဲအိပ္ခ်င္ေနျပီဆိုေပမဲ႔အျဖဴေရာင္အိပ္ယာခင္းေလးခင္းထားတဲ႔ကုတင္ၾကီးကိုၾကည့္လိုက္တိုင္း...ကုတင္က...သူ႔ကိုမထိနဲ႔လို႔သတိေပးေနတာခံရသလိုအနားေတာင္မကပ္ရဲဘူး....ညနက္လာတဲ႔အမွ်ေဆာင္းရိပ္မ်က္လံုးေတကဖြင့္လို႔ေတာင္မရေတာ့ဘူး...ကိုကိုလဲျပန္မေရာက္ေသးတာမို႔...အခန္းထဲျပန္ဝင္ကာအိပ္ယာေပၚပစ္လွဲခ်လိုက္မိသည္...ႏွစ္ေယာက္ပိုင္ဆိုေပမဲ႔မရွိတုန္းေတာ့သူတစ္ေယာက္ထဲအပိုင္စီးလိုက္အုန္းမယ္...