“ဟြန္႔.... ”
ေဆာင္းရိပ္ေရွ႕ကျမင္ကြင္းေၾကာင့္ႏွာမႈတ္ကာႏႈတ္ခမ္းေလးကိုဖိကိုက္လိုက္မိသည္...အဆင္မေျပဘူး...လံုးဝကိုအဆင္ေျပမေနဘူး...ေနာက္ျပီး...ဟိုလူၾကီးကိုလဲမေက်နပ္ဘူး...ကိုကိုလုပ္ပံုကိုလဲၾကည့္လိုက္ၾကအုန္း...ဗိုက္ထဲကေတာင္မထြက္ေသးတဲ႔ကေလးအတြက္ဆိုျပီး...ဘာေတလုပ္လို႔လုပ္မွန္းမသိ...စံအိမ္ကိုျပန္ျပင္ေဆာက္မယ္ဆိုလို႔ကိုယ္ဝန္၆လေလာက္ကတည္းက၃လေလာက္ေမေမတို႔အိမ္မွာခဏေျပာင္းေနရသည္...ျပင္ဆင္လို႔ျပီးသြားလို႔စံအိမ္ကိုျပန္လာေတာ့သူတို႔အိမ္ကိုမွတ္ေတာင္မမွတ္မိေတာ့...အရင္ကနန္းေတာ္ၾကီးတစ္ခုခုလိုခမ္းနားၾကီးက်ယ္လွတဲ႔စံအိမ္ၾကီးကမ်က္ႏွာစာေလးခုနဲ႔ေတာ္ေတာ္ေလးကိုေျပာင္းလဲသြားတာ...ဘာလို႔အဲ႔လိုပံုေျပာင္းတာလဲေမးမိေတာ့
“ ေဆာင္းဘဲကေလး၃ေယာက္လိုခ်င္တာဆို...အဲ႔ဒါေၾကာင့္ကိုကိုကစံအိမ္ကိုျပန္ျပီးေျပာင္းလဲလိုက္တာ..အရင္တုန္းကကိုယ္တို႔မ်ိဳးရုိးမွာတစ္ဦးတည္းေသာသားေတၾကီးေမြးခဲ႔တာမို႔လို႔အစဥ္ေျပခဲ႔ေပမဲ႔...၃ေယာက္ဆိုရင္ကေလးေတအတြက္ေနရတာအစဥ္မေျပမွာဆိုးလို႔...ကိုယ္တို႔ကအရင္အတိုင္းေနရာသီေဆာင္မွာဘဲေနၾကမယ္..သားၾကီးအတြက္ေႏြရာသီေဆာင္ သားငယ္အတြက္မိုးရာသီေဆာင္ သမီးငယ္ေလးကိုေဆာင္းရာသီေဆာင္ေလးမွာထားမယ္...”တဲ႔ေလ..
ဒီလူၾကီးသူခၽြဲခ်င္လို႔ေျပာမိတဲ႔စကားေတကိုအတည္မ်ားထင္ေနတာလားမသိ...အေပၚထပ္ေအာက္ထပ္ႏွစ္ခုေပါင္းရင္လူအေယာက္တစ္ရာေလာက္က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္းေနလို႔ရေလာက္ေအာင္အခန္းေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႔အရင္ေနသခင္စံအိမ္အေဟာင္းၾကီးကိုေစာင့္တဲ႔နတ္သာၾကားရင္ ရင္ထုျပီးငိုမဲ႔အျဖစ္...အဲ႔ဒီ႔ကိစၥကိုေဆာင္းရိပ္မေက်နပ္တာရယ္လို႔ေတာ့မဟုတ္...ကံေကာင္းလြန္းမဲ႔ကိုယ့္ကေလးေတအတြက္ေက်နပ္ေပမဲ႔လံုးဝမေက်နပ္တာကအခုကိစၥ...သူ႔ကေလးေတေနမဲ႔အေဆာင္ေတေရွ႕မွာကေလးေလးေတၾကီးလာရင္အပန္းေျဖလို႔ရေအာင္တဲ႔ပန္းပင္ေတသူကိုယ္တိုင္စိုက္ေနတာႏွစ္ရက္ေတာင္ရွိျပီ...သူမေက်နပ္တာဒါဘဲ..ဘယ့္ႏွယ္..တစ္ျခားလူေတကိုကူစိုက္ခိုင္းရင္ရတဲ႔ဟာေတကိုအလကားသက္သက္အပင္ပန္းခံေနတာ...သူပင္ပန္းတာကအေရးမဟုတ္သူ႔ကိုစိတ္မခ်တဲ႔ဒီကေကာင္ကေဘးနားကိုေျခေထာက္နာရတဲ႔ၾကားကလာလာရပ္ေပးေနရတာကပထမအခ်က္...ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့...ေဆာင္းရိပ္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ရင္းေရွ႕ကဘိုးေတာ္ၾကီးကိုၾကည့္လိုက္မိသည္...ပန္းပင္ေပါင္းတစ္ေထာင္မကကိုစိုက္ေနတာမို႔မိုးလင္းကေနမိုးခ်ဳပ္အထိေတာင္မျပီးခ်င္...မနက္စာစားျပီးပါျပီဆိုကတည္းကျခံထဲဆင္းျပီးစိုက္တာသည္ေနျမင့္လာေလေခၽြးေတနဲ႔စိုရႊဲလာေလ...အဲ႔လိုျဖစ္လာျပီဆိုရင္ဝတ္ထားတဲ႔အကၤ် ီကိုခၽြတ္ျပီးခါးမွာစည္းထားျပီ...ၾကြက္သားအေျမွာင္းလိုက္ေတေပါင္မုန္႔၆ခုေတကေခၽြးေတေၾကာင့္ပိုျပီးေျပာင္ထေနတဲ႔အျပင္ေျမၾကီးကိုအားနဲ႔ေပါက္လိုက္တိုင္းက်စ္လစ္သန္မာသြားတက္တာမို႔တကယ္ကိုဆြဲေဆာင္ဖ်ာေယာင္းမႈအျပည့္နဲ႔ခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္ေနေရာင္ထဲကေနနတ္သားၾကီးကိုၾကည့္ျပီးေဆာင္းရိပ္မ်က္ႏွာေတတျဖည္းျဖည္းမဲပုတ္လာသည္...သူအၾကီးအက်ယ္အဆင္မေျပေဒါသထြက္ေနရတာသည္...ေဆာင္းရိပ္ပိုင္ဆိုင္တဲ႔ခႏၶာကိုယ္ၾကီးကိုအိမ္အကူမေလးေတၾကည့္ခ်င္သလိုၾကည့္လို႔ရေအာင္ ဘူးခ်င္သလိုဘူးလို႔ရေအာင္ရက္ရက္ေရာေရာၾကီးခ်ျပေနတာကိုမေက်နပ္ျခင္းျဖစ္သည္...အရွင္းဆံုးေျပာရရင္...သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ကိုကိုေရခ်ိဳးျပီးထြက္လာတာနဲ႔ၾကံဳရင္ဒါမွမဟုတ္ ခ်စ္ၾကည္ႏူးတစ္တီတူးကာခ်စ္ရည္လူးတဲ႔အခ်ိန္မွသာျမင္ခြင့္ရတဲ႔..သူ႔ကိုကိုရဲ႕ဆြဲေဆာင္မႈအျပည့္နဲ႔ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားေတကိုေယာင္လည္လည္နဲ႔ေရာက္ေရာက္ခ်လာျပီးအားမနာပါးမနာအဝၾကည့္ေနတဲ႔အိမ္အကူေကာင္မေလးတစ္အုပ္နဲ႔ ရက္ေရာလြန္းေနတဲ႔ဘိုးေတာ္ၾကီးကိုမေက်နပ္အူတိုကာေဒါသထြက္ေနရျခင္းျဖစ္သည္...
