"ကိုကိုျပန္ေရာက္ျပီလား... "
"အင္း... "
" ေစာသားပဲ...ကိုကိုေရခ်ိဳးေတာ့မလား...ေဆာင္းျပင္ေပးမယ္ေလ...ဒီေန႔ေဆာင္းကေဆးရုံမသြားဘဲခြင့္ယူလိုက္တာ...ကိုကိုနဲ႔သားတို႔အတြက္ညစာကိုေဆာင္းကိုယ္တိုင္ျပင္ေပးထားတာ...ခဏေနရင္သားတို႔ကိုေဆာင္းတို႔အတူတူေက်ာင္းသြားၾကိဳရေအာင္...အဟြန္း...သားငယ္ေတာ့...ေဆာင္းလာၾကိဳတာေတြ႕ရင္ေပ်ာ္ေနေတာ့မွာဘဲ...ကဲ...ကိုကိုေရခ်ိဳးမလား...မဟုတ္ရင္ျပီးမွခ်ိဳးမလား..."
"ေဆာင္း... "
" အင္းေျပာေလ...ကိုကို"
ကိုကိုေရခ်ိဳးမယ္ဆိုရင္အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္လို႔ကိုကို႔အဝတ္အစားေတထုတ္ေပးေနတုန္းေခၚသံၾကားလို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့အခုနကလိုအိပ္ယာေဘးမွာမလႈပ္မယွက္နဲ႔ျငိမ္ေနဆဲမို႔ေဆာင္းမ်က္ခံုးေလးတြန္႔ကာၾကည့္လိုက္မိသည္...
"ကိုကိုဘာေျပာမလို႔လဲ... "
"ေဆာင္း... "
"ဟုတ္ေျပာေလကိုကို.... "
"လမ္းခြဲရေအာင္... "
"ဟင္... "
မေမွ်ာ္လင့္ေသာစကားတို႔ေၾကာင့္ေဆာင္းရိပ္ဦးေႏွာက္ထဲဗလာက်င္းသြားရကာလက္ထဲကအက်ၤ ီေလးေတာင္ၾကမ္းျပင္ေပၚျပဳတ္က်သြားရသည္...သူ႔နားေတပူထူေနသလိုရင္ထဲမွာပူဟိုက္ေလာင္ကၽြမ္းေနတာကအခုခ်ိန္ဘဲသူဟာအခိုးအေငြ႕တစ္ခုျဖစ္ျပီးေပ်ာက္သြားေတာ့မလို...
"ကိုကိုတို႔အေနအထားဆိုရင္လမ္းခြဲမယ္လို႔ေျပာမရေတာ့ဘူးထင္တယ္...ကြာ႐ွင္းရေအာင္ေဆာင္း...ကိုကိုတို႔ဒီ့ထပ္ပိုျပီးေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး.... "
"ကို...ကို...ဘာ..ဘာလို႔...အင့္...ေဆာင္း...ေဆာင္းဘာလုပ္မိ... "
အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ေမးဖို႔ျပင္လိုက္တဲ႔စကားလံုးေတက...ပါးစပ္ဖ်ားမွာတင္တိမ္ဝင္သြားရသည္...ဒီေမးခြန္းကိုေမးဖို႔အတြက္သူကအျပစ္ကင္းစင္ေနတဲ႔အျဖဴထည္ေလးမဟုတ္တာကို...ကိုယ္တိုင္ေတာင္သိေနမွေတာ့..ဘယ္လိုသတၲိနဲ႔မ်ားေမးႏိုင္မွာတဲ႔လဲ...
"ကြာရွင္းမယ္...ဟုတ္လား...မင္းကသိပ္ကြာခ်င္ေနတယ္ေပါ့...ဟုတ္လားေနသခင္ေတာ္...ေျပာစမ္း...ေတာက္...အမိႈက္လိုေကာင္...လူစိတ္မရွိတဲ႔ေကာင္ရဲ႕...ေျပာစမ္းပါ... "
